او فکر می کرد آیین های مندائیان از لحاظ مردم شناسی برای اروپائیها جذاب خواهد بود. بانو دراور با کمک شیخ نجم و دیگر روحانیون مندایی و بهره گیری از دستور زبان مندایی اثر پترمن توانست متون: اسفر ملوشی، قلستا، هزار و دوازده سوال، دیوان اباثر، انیانی، سیدرا اد نشماتا، را ترجمه نماید. همچنین متون معروف به قماها را انتشار داد. آب در شراب (لندن – 1956 ) و مندائیان عراق و ایران (آکسفورد – 1937) دو کتاب ارزشمند بانو دراور هستند که ....................
-
چهارشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۸ - ۲۳:۵۳:۰۹
-
۱۸۴۸ بازدید