بزرگنمایی:
آقای سیداسداله علوی در اول فروردین 1344 درمحله ی باقلیون دزفول به دنیا آمده است،
و در محله حاج مرادی دوران کودکی تامیانسالی را سپری کرده است.
سیداسداله علوی که بازنشسته آموزش و پرورش است بیش از شش سال که به سرودن شعر
دزفولی روی آورده استو وی در این مسیر با انجمن شعر دزفولی و با گروه شعرآوان نیزهمکاری دارد.
شعر زیر سروده ی این شاعر می باشد:
سَری زندُم مُ میِ بازِار کونه
اسوُنم خرِت پِرت چنَ لو سی زُونه
گذُر کوردم اَ وَر قیلون فروشون
که دیدم یهَ کُله مالیِ یَکونه
اَبَس اُوازهَ گَنید پامَه سُس کُورد
به نالَش تَش بزِند مِی اُستخونهَ
سلام کُوردم وَرِ پیرِ کُلَه مال
مُو پُرسیدُم اَزِش سی کی بِخونه
جُواب دا خُوندنُم سی حالِ خودمَه
بِنالُم شُووُ روز وَر یی زمُونه
مُومی یی کارسحرتاشُو بکَنُم جون
نَدونَه هیچ کَسی قَدرِ اُمونَه
نَدیدُم یَه نفَر آیَه سُراغُم
گِرَه اَی حالِ روزِ مُ نِشونَه
به تُمبیزِش فَلَک روزیمَه بِختَه
دِگَه هیچ کَس اَزُم چِی نَم اُسونهَ
کُلَه مالُ نَمدمالُ لُحافدوز
بییِسّه جاشون مِنجا مُوردَه خونَه
مُوجا مُندی کُلَه مالونِه شَهرُم
کِلِکشَه هَم اَجَل وَم کُورد نِشونَه
هَمِی کارا قَدیمی خاک بییِسِن
صُبا یا پَه صُبا نُوبی اُمونهَ
سَره قِصَم به مَسئولینه شَهرَه
دِگَه ایسون بِرام نُوبی شُمونَه
بییایِ وَرزِنِی اُفتینَه بالا
سِی یی تیک بَندِشَهر بازارِ کُونَه