بزرگنمایی:

اگر غفلت کنیم، گونه‌های در خطر انقراض را برای همیشه از دست می‌دهیم

سرپرست معاونت محیط‌ زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان محیط‌زیست با اشاره به شرایط بغرنج و خطرناک گونه‌های در خطر انقراض در ایران گفت: اگر غفلت ما ادامه پیدا کند ممکن است برخی گونه‌های بومی ما برای همیشه از دست بروند.

حسن اکبری با اشاره به موضوع قرق‌های اختصاصی در کشور گفت: ما در شرایط سخت، حساس و ویژه‌ای هستیم و فرصت زیادی برای نجات گونه‌های در خطر انقراض نداریم. اگر غفلت ما ادامه پیدا کند ممکن است برخی گونه‌های بومی ما برای همیشه از دست بروند.

اکبری افزود: بخشی از مشکلات ما مربوط به مسائل حقوقی می‌شود. ما نیاز داریم تا ضوابط تاثیرگذاری در زمینه پیشگیری از تخریب حیات وحش ایجاد کنیم که این موضوع نیازمند همکاری مجلس و سایر قانونگذاران است.  

وی ادامه داد: بخشی از مشکلات حفاظت از حیات وحش نیز مربوط به اعتبارات اختصاص یافته به محیط زیست است. اعتبارات ما یا باید داخلی باشد و دستگاه‌ها به ما کمک کنند یا باید خودمان منبع درآمد داشته باشیم. راه سوم نیز این است که بخشی از وظایف حفاظت روی دوش مردم گذاشته شود و مردم با ما همکاری کنند. ما برای دریافت منابع دولتی طرح‌های زیادی ارائه دادیم و مذاکرات زیادی با دستگاه‌های دیگر کردیم اما به نظر می‌رسد منابع بیشتری در کار نخواهد بود.

اکبری با اشاره به راهکارهای جایگزین منابع دولتی برای حفاظت محیط زیست گفت: اگر می‌خواهیم از منابع دولتی کمتر استفاده کنیم باید با نهادهای خصوصی و غیردولتی و مردم همکاری کنیم. همکاری مستلزم سود بردن آن‌ها از حیات وحش است. در شرایط فعلی نه تنها سودی به مردم نمی‌رسد بلکه از سوی حیات وحش به‌ آن‌ها خسارت نیز وارد می‌شود. سالانه میلیاردها تومان خسارت به مزارع کشاورزی و دام مردم وارد می شود که قابل  جبران نیست. در سفر اخیر به مازندران مشاهده کردم که 50 درصد مراجعات مردمی به علت خسارت گونه‌ءهایی مانند پلنگ به دام مردم محلی است.  

وی در ادامه گفت: ما اقداماتی در جهت پیگیری خسارت و بیمه این افراد انجام دادیم اما تا زمانی که راه جبرانی برای خسارت نداریم و نمی‌توانیم انتظار همکاری از مردم داشته باشیم.

اکبری در پایان اظهار کرد: یکی دیگر از راهکارهای حفاظت، گسترش قرق‌های اختصاصی است که با مدل فعلی توانسته به افزایش جمعیت حیات وحش کمک کند البته ایراداتی هم به این طرح وارد است که باید برطرف شود. ما باید منابع درآمد قرق‌ها را به سمت گردشگری طبیعت ببریم. همچنین صدور پروانه شکار نیز راهی برای  بازگشت درآمد است البته ما نمی‌خواهیم مجوز شکاری به شکارچیان سودجو بدهیم که تنها برای لذت شکار می‌کنند. هدف از اعطای مجوز، تامین معیشت جوانان است البته اولین اولویت ما بالاتر از همه موارد، حفاظت از حیات وحش است.