بزرگنمایی:

در روایات آمده است که شیطان در ماه رمضان، در بند است و نمی تواند انسان را به گناه وسوسه کند.
 

 در میزان حکمت آمده است که خداوند می فرمایند اگر بندگان گنهکارم بدانند که چقدر مشتاق بازگشت و توبه آنان هستم، از شدت شوق می میرند.

این عشق خداوند بیش از همیشه شاید در ماه مبارک رمضان بروز می کند. چرا که شیطان در این ماه در بند است و خدا تمامی شرایط را برای شکوفایی بندگی آماده کرده است.

حقیقتا بستر گناه نکردن در ماه مبارک رمضان به اندازه ای فراهم شده است که در روایات آمده است که شیطان در این ماه به زنجیر گرفتار است و نمی تواند بنده را به گناه آلوده کند. حالا سوالی ذهن انسان را درگیر می کند که انسان چگونه با وجود در بند بودن شیطان، باز هم مرتکب گناه می شود؟

حجت الاسلام و المسلمین مصطفی کرمی کارشناس مذهبی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان در این باره به خبرنگار ما گفت: در روایات ما به صورت قطعی بیان شده است که شیاطین مغلول و در بند هستند. یعنی از ناحیه شیطان از ترغیب و تشویق شیطان آفتی متوجه انسان نیست. اما می بینیم که نوعا ابتلاعات و لغزش هایی را داریم که انتسابش به اغوا گری شیطان با توجه به روایات ممکن نیست.

وی افزود: چه توجیهی دارد وقتی شیطان در زنجیر است، وقتی دلال و واسطه گناه گرفتار است، پس این بزهکاری در ماه رمضان منشأش چیست؟ این معلوم می شود که نفس انسان اماره ملزم به سوء  و بدی ملکه انسان شده است. شخصی که در ماه رمضان گناه می کند، نیازی به محرک خارجی نداریم و خود ما به شکل خودکار بدون دخالت خارجی و بدون واسطه شیطان خودمان برنامه گناه را  اجرا می کنیم.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی است که انسان تشخیص بدهد که در انحرافات چه درصدی از سهم گناه متعلق به خود انسان است. وقتی مبتلاست و شیطانی در کار نیست، متوجه می شود که  منش هایی که در انسان راسخ می شود و منشأ صدور فعل می شود، آن هاست که سرنوشت ساز است. شیطان نقشش حداقلی است و خودمانیم که آلوده هستیم. همین آغشتگی به گناه به صورت عادت ثانویه در ما ایجاد می شود و همان می شود شخصیت ما. ماه مبارک فرصت خوبی است که انسان بفهمد نقش شیطان در زندگیش چیست