بزرگنمایی:

دکتر ورناصری عضو هیات رئیسه فراکسیون توسعه متوازن کشور:

تشکر می کنم از عوامل رادیو فرهنگ که با ایجاد برنامه در مسیر توسعه، در مسیر  پیشرفت کشور قدم گذاشتند. 
جای خالی این برنامه از مدتها قبل احساس می شد خصوصا اینکه این برنامه میتواند انشاا... تسهیلگر شرایط و تدوین راهکارهایی باشد که برای کشورمان در طول برنامه های شش گانه گذشته کمتر دیده شده و یا دیده نشده است. بخشی از این ها را در کلام دوستان شنیدیم. من هم سعی میکنم با نگاهی به گذشته به عنوان عبرت از گذشته نگاهی بیندازم .
اگر به چیستی برنامه های توسعه و شاخصها و فراز و فرودهای ان در سطح کشور نگاهی بیندازیم، می بینیم که قدمت برنامه ریزی اگدر کشور ما بیش از هفتاد سال است. بخشی از آن را در رژیم گذشته و حدود 6برنامه هم در جمهوری اسلامی که جگعا 7 دهه می شود‌.
ما در تحقق عدالت منطقه ای و پیشرفت مطلوبی که به دنبالش هستیم، توفیقی همه جانبه در کشور نداشتیم. البته منکر زحمات نیستم و کارهای بزرگی در کشور انجام شده است . اما بحث ما بحث توسعه متوازن در کشور است. 
داریم آن بخش از مشکلات را که باعث شد همه شهرها و همه روستاها نتوانستند به صورت متوازن رشد کنند را بررسی میکنیم.
از اینرو میخواهم به عنوان نماینده مردم یک دیدگاه انتقادی داشته باشم.
علیرغم حجم عظیم منابع انسانی، مالی، طبیعی و... که در اجرای این برنامه ها مصرف شده، دستاوردهی متناسب با انتظارات را نداشتیم.
خوشبختانه این برنامه در استانه تدوین برنامه هفتم توسعه دارد تدوین میشود و شروع به کار کرده است و به همین جهت نکاتی را دارم که انشاا... مورد توجه برنامه ریزان و همکاران خودم در مجلس شورای اسلامی قرار بگیرد . 
که بدین وسیله این مسائل را با تغییر در ریل گذاری و مسیر توسعه را به سمت نظام برنامه ریزی درست در کشور متمرکز کنیم.
نقاط قوت و ضعفی داشتیم که دوستان اشاره کردند و از آنجا که دید بنده دید انتقادی می باشد، سعی میکنیم به تحقق نهایی برنامه موردنظرمان کمک کنیم.
استحضار دارید که سند راهبردی چشم انداز 20ساله جمهوری اسلامی ایران ، توسعه یافتگی همه جانبه را درافق 1404 در نظرگرفته است.
خوشبختانه نگاه مقام معظم رهبری هم به این سند است که دلگرمی بیشتری برای ما ایجاد می کند. 
باید بتوانیم ایران را به عنوان کشور اول منطقه آسیای غربی برسانیم.
این هدف بزرگ، نیازمند برنامه ریزی ورای منافع سیاسی است که در سالهای گذشته انجام شده است.
بالاخره مساله اصلی امروز ما ، مساله اقتصاد است. این را باید به عنوان هدف درجه1 یا الویت دار در طرح ریزی برنانه هفته، هدق قرار بدهیم و نباید سیاستهایی مثل اقتصاد مقاونتی را که در قالب کلی مطرح شده باقی بماند. باید دیل این سیاست، یکسری برنامه هایی مدون شود که به تحقق آن برنامه موردنظر برسیم.
موصوع از مساله ای  ریشه میگیرد در جامعه ما که الان اقتصاد است.
ما درچارچوب این واقعیتها سرنوشتمان به دو رهیافت ختم میشود.
یکی رهیافت جامعه محور و یکی رهیافت نخبگان محور.
این دو رهیافت مستقل از دولتها هستند. 
اما نباید نقش دولتها به عنوان محرک، سیاستگذار،حمایت کننده و... را دور ازنظر داشته باشیم.
بالاخره نیاز به یک بازتعریف در برنامه توسعه کشور داریم.
همچنین از همکاران خودم و عزیزان رادیوفرهنگ که باید مجددا تشکر کنم، خواهش جدی من اینست که به این موضوع باید با دید کارشناسی نگاه کنیم. به هرحال شش برنامه توسعه را پشت سر گذاشته ایم و امروز به عنوان مبتدی نیستیم که بخواهیم برنامه ای را شروع کنیم تا حالا 5سال بعد به جلو برویم و ببینیم چه اتفاقی می افتد. 
شش برنامه در این کشور اجرا شده و نقاط قوت و ضعف و ایراداتش را به خوبی مشاهده کردیم. به همین منطور عرص من اینست که از شما که آمدید و پیش قدم شدید تشکر میکنم و در آن چهار شهرستانی که افتخار نمایندگیشان را دارم یک گروه نخبگانی که علمی، صنعتی ، اساتید دانشگاهی هستند، بسیار علاقمند به همکاری در این زمینه با من و شما هستند. انشاا... از دید این عزیزان که میتوانند تمام جزئیات را بررسی کنند هم در این برنامه استفاده شود.
چندمثال بزنم از مشکلاتی که در برنامه های گذشته داشتیم . به زعم من ، برنامه های گذشته ما فقدان یک جامع نگری کلی را در اهداف توسعه داشتند. نگاهمان  نگاه به همه نیازهای کشور نبود. 
بی توجهی به نقش مردم که مقام معطم رهبری مکرر به این نکته اشاره میکنند. 
اگر ما در این برنامه ها نقش مردم را نبینیم، قاعدتا در پایان برنامه هفتم میرسیم به ضعفهایی که در انتهای این راه با انها مواجه میشویم.
این عدم رشدی که در شهرها و روستاها دیده می شود، هم از لحاظ فرهنگی و اقتصادی و هم از لحاظ سیاسی به این میرسیم که ما متاسفانه فکر میکنیم که پیشرفت نمیکنیم و نواقصی داریم. 
ما باید محوریت کار توسعه را بر انسانهایی بگذاریم که در نقطه نقطه این کشور زندگی می کنند. نه در مناطق خاص و مناطق ویژه ای که امروزه در سیاسیون ما اصل شده که اگر اعتبارات و امتیازاتی پخش بشود، اول آن 5  یا 6 شهر و استان مدنظر قراربگیرد.
توجهمان را بدهیم به سمت مردم که ضمن اینکه این مسایل حل بشود، حرفی هم برای آیندگانمان داشته باشیم. 
در همین زمینه به عنوان کسی که کار کرده ام قبل از اشتغال به نمایندگی ، با عده زیادی از دوستانم که در دانشگاه و صنعت کار میکردند، ما باید از نخبگان محلی به عنوان بستر سازی عمران و ابادانی و سیاستگذاری استفاده کنیم که یکی از حلقه های مفقود برنامه های ششگانه توسعه سنوات گذشته بوده است.
البته منکر نیستم که در سطح ناچیز اتفاق افتاده، اما اگر در سطح کشوری بررسی کنیم، علی القاعده سهم ناچیزی دارند.
توسعه کشور ما باید برپایه علم و روزامد کردن نظام اموزشی و تحقیقاتی صورت بگیرد. این یکی از مشتقات برنامه امایش سرزمینی ماست که این اتفاق باید بیفتد تاما بتوانیم از ان ظرفیتهایی که داریم استفاده کنیم.
شما بهتر از من میدانید که امر توسعه هیچگاه متکی به مکان خاصی نیست. 
ما باید در برنامه های توسعه به طور مطلوب از مولفه های مورد نیاز همه استانها و شهرستانها استفاده کنیم تا بتوانیم امر توسعه را به نتیجه برسانیم.

مساله بعدی اینکه متاسفانه توسعه سرزمینی در کشور ما ملموس نیست . برای گریز از توسعه نامتوازن تک بعدی و بخشی نگری که تا الان اتفاق افتاده ما نیاز به یک تحقیق علمی داریم. اسیب شناسی کنیم و چرایی این موضوع را کشف کنیم تا بتوانیم انشاا... در برنامه توسعه هفتم ، از این مسیر اشتباهی که رفتیم عبرت بگیریم و برگردیم.
همکارانم در کمیسیدن برنامه هم در جلسه حصور دارند و خواهش میکنم که از این نگاه برنامه ریزی جزیره ای که یک نقاط خاصی را در طی این برنامه ها درنطر گرفته یا گاهی بخاطر سیاسی کاری ها ، مقتصیات قومی، مقتضیات جناحی و سیاسی و... را باید از بحث توسعه متوازن در کشور حدف کنیم تا به واقعیتهای موجود کشورمان برسیم.
اصرار دارم در این جلسه وزین و محترم ، یکی دو نکته را درباره حوزه انتخابی خودم بگویم . وقتی این حرفها را میزنم در بیشمار مصادیقی که میتوانیم به صورت عینی خدمت هموطنان عزیزمان مطرح کنیم دو نکته عرض کنم.
 در استان خوزستان که اطلاع دارید حدود 30 میلیارد بشکه نفت در مخازن استان خوزستان از جمله حوزه انتخابی بنده که شهرستانهای مسجد سلیمان، لالی ، هفتکل و اندیکا هست وجود دارد . نزدیک به 80درصد درامد کشور از استان خوزستان است . به این نکات با دقت توجه بفرمایید. 85درصد انرژی برقآبی کشور در استان خوزستان تامین می شود و ان در حالیست که استان خوزستان در همین شرایطی که مشکلات امروزه را داریم 740 روستا دارای تنش آبی هستند. 
وقتی اینها را در کنار هم بگذاریم، غیرقابل هضم هست که با این ذخایر اب و انرژی ، روستاهایی که بالا و کنار و پایین سد هستند، بی آب باشند.
بارها گفته ام حدود 1265 روستا در حوزه انتخابی من، میانگین بهره مندی این عزیزان 6ساعت در 24ساعت هست. 
پراب ترین استان کشور حدود 8میلیارد مترمکعب آب شیرین قابل تنظیم در این حوزه هست اما تشنه هستیم و برای اب خوردن با مشکل مواجه هستیم.
امروز با تانکر آبرسانی میکنند به روستاهایی که در فاصله کمتر از 1کیلومتر با این سدها هستند.
عرض من اینست که حالا بالادستیها را بگوییم در ارتفاعات هستند و مشکل لوله کشی خط انتقال دارد اما بقیه را هم که میتوانیم لوله ابی در مسیر بیندازیم و به دستشان برسانیم را هم مشکل داریم.
در سالهای گذشته آن استعدادهایی که میتوانست ان منطقه را تبدیل به قطب انرژی کند، متاسفانه ندیدند و امروز در براورده کردن بدیهی ترین نیاز مردم دچار مشکل هستیم.