بزرگنمایی:

یادداشت/

سیدنظام الدین امامی فر/ استادیار دانشکده هنردانشگاه شاهد

اگر چه وضعیت فعلی فرهنگ و هنر در کشور جزو آخرین واژگان تزیینی در بین مشکلات حل نشده باشد ، اما شاید همین ته مانده ی ذوق و ایده ی هنرمندان اندیشمند ، کورسوی را روشن کند .

عدم تلاش هنرمندان و نبود بروز و شکوفایی فعالیت های هنری فردی و جمعی، ارتباط مستقیم با مسئولین ذی ربط ( ارشاد اسلامی‌ و انجمنهای وابسته ) دارد، که فعالیت های نازل و سطحی و مناسبتی از جمله آفات این نوع از فعالیت های اصیل هستند که برای رفع تکلیف و بیلان کاری ، ارائه می شود . این حرکات بی راهه ،  باعث منزوی شدن هنرمندان پویا و رشد آثار بی کیفیت در قالب فراخوان های ، نمایشگاه های مناسبتی شده  که به عکس یادگاری و پوشش عوام فریبانه در سطح شهر ختم می شود .

حضور هنرمندان فرهیخته تجربی و دانشگاهی و آموزشگاههای هنری  در شهرستان‌ دزفول این پتانسیل را دارد که با هدایت مدیران متخصص و کمک  استادان فن همچنین ارتباط با دانشگاههای هنری شهرهای همجوار به آموزش و تولید آثارهنری و معرفی هنرمندان به جامعه ، اقدام نمود که از جمله وظایف ذاتی دستگاههای مسئول است .

شاید مسئله اقتصاد هنر در شرایط فعلی برای هنرمندان و مشتاقان و تولید کنندگان این نوع آثار در درجه اهمیت خاص باشد و نیاز به حمایت از سوی دستگاه های اجرایی( نظیر سازمان تبلیغات و شهرداری )  را طلب کند.

 اما تمرکز بودجه برای تولید این نوع از آثار عمومی در اختیار سازمان خدماتی شهرداری  بوده که با بخاطر عدم برنامه ریزی و تخصص لازم در مدیریت هنری ، شاهد تولیداتی بوده که چهره شهرستان دزفول را در سطح روستای کوچک ، نازل کرده است .

شاهد این مثال : ساخت احجام و مجسمه ها ، المانها و تولید آثاری در بزرگداشت هایی بوده که حتی ارزش نمایش را نداشته اند

لزوم مدیریت هنری ، توجه به اقتصاد هنر و معرفی هنرمندان و تولیدات، آموزش تخصصی و هدفدار از برنامه های مدیران هنری جامعه ، تنها راه برون رفت این ناامیدی و بلاتکیفی در بین هنرمندان است که می تواند طراوت و انرژی را به جامعه منتقل سازد .

تیرماه 1400

تصویر بالا: تک درخت نمونه کار هنری واقع در دزفول

تصویر پایین1: درخت ( نمونه خارجی )

تصویر پایین2: المان بکار رفته در یکی از شهرهای ایران