بزرگنمایی:

یادداشت/

  مریم مفتوح

  شب گذشته بود که یک تن از عکاسان هنرمند شهر دزفول ، که خود از دوستداران و دغدغه مندان میراث فرهنگی شهر است، عکسی از فضای میانی آسیابهای آبی حاشیه رودخانه دز را در فضای مجازی به اشتراک گذاشت که بیانگر تجاوز به حریم این آسیاب ها و ایجاد خلل به این سازها ی منحصر بفرد بود . متعرضین  با بکارگیری و مسدود کردن فضای بین  این سازه ها سرپناه  نامتعارفی را بوجود آورده بودند .

داستان تکراری تجمع معتادان متجاهر وسکونت در فضای میانی بقایای آسیاب های آبی و آثار به جا مانده تاریخی و ارزشمند روزگاران کهن که نمایانگر سند هویت این شهر و دیار می باشد ، یکی از ده ها موارد سوءاستفاده هایی است که از بافت تاریخی کنار رودخانه دز ، به شکل های مختلف صورت گرفته است .

هنرمندان و دوستداران میراث تاریخی دزفول که به حق می توان آنان را از بزرگترین سرمایه معنوی برای مردم دانست در حکم  چشمان بینا و ذهنِ آگاه شهروندان ، متعهدانه کمر به پاسداری و صیانت از بافت تاریخی بسته و با استعانت از فضای مجازی بستری فراهم نموده اند تا با بازدیدهای مکرر از این آثار و بناها و تهیه عکس و کلیپ و انعکاس آن ها و نیز در جریان قرار دادن مسئولین از تخریب این آثار توسط افراد مغرض و یا جاهل جلوگیری به عمل آورند .رابطه و همکاری دو سویه که می تواند آغازگر ارتباط و پیوند بین کارشناسان ، مردم و مسئولین بوده و برکات عدیده ای را با خود برای شهر دزفول  به ارمغان آورد.

در مورد اخیر و انعکاس یک تصویرِگویا از چنین تجاوز و آسیبی به آسیاب های آبی و اطلاع رسانی به موقع،  این بار خوشبختانه با سرعت عمل مسئولین مربوطه در رفع این معضل روبرو شد، به طوری که در حدود یک نیم روز با اقدام به موقع مسئولین ، محل از افراد خاطی پاکسازی شده و آجر چینی ها ی مسدود کننده برچیده و بخش های آسیب دیده مرمت و محل پاک سازی گردید که جای تقدیر دارد.

لازم به ذکر است که برخی از این معتادان از گروه های سابقه داری هستند که برای بار چندم دستگیر می شوند ولی مجددا به این مکان پناه آورده اند. لذا آنچه حائز اهمیت است این که باید با اِعمال قوانین وتمهیداتی پایدار از بروز مجدد این اتفاقات جلوگیری به عمل آید چرا که  این قبیل بگیر و بندها  راه حل موقتی بوده و حکم مسکنی را دارد که زود اثر بازدارندگی خود را از دست می دهد.

نقض این رفتار جای دیگر خودش را نشان می دهد و آن این که  متاسفانه  محل مناسبی برای نگهداری معتادین بی پناه وجود ندارد و در صورت سپردن به نیروهای انتظامی  بعد از چند روز با گرفتن تعهد آزاد می شوند.

از این روست که لزوم ایجاد یک ساز وکار دائم جهت محافظت از این سازه ها و آثار تاریخی کاملا مشهود است، چیزی که متاسفانه گویا جزء دغدغه ی مسئولین مربوطه در دزفول نبوده و اداره ،سازمان و مسئولی خود را در این رابطه پاسخگو نمی داند وحال آنکه دوایر متعددی همچون اداره میراث فرهنگی و گردشگری ، یگان حفاظت آثار تاریخی ، شهرداری و .... از جمله متصدیان حفاظت وصیانت از حریم و حد و مرز آثار باستانی و تاریخی هستند. اگرچه چنین بر می آید نیمی از این معضلات به عدم وجود امکانات لازم  برای محافظت دائمی از این آثار بر می گردد./. انتها پیام

* تصویر :سید رضا سبزقبا