بزرگنمایی:
(نامه ای را که مشاهده می کنید تماماً از حروف بی نقطه استفاده شده)
✍🏻به قلم سیدمحمد شاهزاده صفوی
ای آدم ؛
گرمای کلامم را همراه ولی دل را مکدر مدار.
کوه ها ، رود ها ، ماهی ها و گلها را مطهر دار
که آلودگی همه را هلاک کرده.
ای آدم مال را حرص مدار؛
وام ها عطا ده
و سود را محدود دار
که مردم را مسرور کرده و گداها را سهم دادی .
ای آدم؛ در سور و سوگ، حلوا و طعام کم دار
که سراسر معده را درد می‌آورد.
عروسی ها را کم‌آدم و کم صدا ادا دار
که همساده را احساسی آرام دهد.
همواره ماسک را معمور دار
که عدم ماسک دردها می‌آورد.
ای آدم، کلام را محدود و عمل را مهم دار
که طولِ کلام آدمی را هدر داد ولی عمل او را کمک کرد
مطالعه دار که علم، راه‌گم‌کرده را کمک
و آدمی را سوادی طولدار عطا می‌دهد.
ای آدم ،الله را دعا گو که مملوک را ملکی عطا
و مالک را درسی سوا دهد
که عدل الهی را در حدِ کرا(کرایه) عمل آورد.
ای آدم ، طلح(درختی سبز رنگ) کار
که ما را محصول دارد
و عصرِ دور را سرور آورد و عالم را سراسر سود می‌دهد.
ای آدم هرکه حسود را دوری کرد ،
حاصل کار او صلح را در سراسر عالم آورد.
ای آدم ، طعام ساده دار
که سالم گردی و آسوده
و طعامِ ساده طول عمر می‌دهد.
ای آدم، حمد گو الله را
که ما را حدی اعلا در کُلِ عالم عطا کرد.
ای آدم، مراسله(نامه) مرا عمل دار
که هرکه عمل کرد ، کامکار گردد.
والسلام