هاشم شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به فضای هنری شهر مشهد در استقبال از بهار 1400 و مجسمه‌های قرار گرفته در سطح شهر، اظهار کرد: استقبال از بهار به معنای استفاده و نصب کارهای عروسکی نیست. فضای گل‌آرایی و تزئینات شهری برای استقبال از بهار مناسب است، اما به نظر من شاید کارهای عروسکی و فانتزی متناسب فضای شهر تاریخی و مذهبی مشهد نباشد. با این حال امسال در استقبال از بهار شاهد نصب چند المان و مجسمه مناسب در سطح شهر بودیم که نسبت به سال‌های گذشته فضای هنری‌تری را در شهر پدید آورد.

وی در خصوص موضوع مجسمه نصب شده خود در مشهد، ادامه داد: المان «پر»، مجسمه‌ بزرگ فلزی با طول 20 متر و ارتفاع 3.5 متر است. این مجسمه از شعر سیاوش کسرایی با عنوان «آرش» الهام گرفته شده است. بخشی از این شعر در خصوص زمانی که آرش تیر را رها می‌کند و خودش ناپدید می‌شود و وجود خارجی ندارد، سروده شده است. سیاوش کسرایی بسیار خوب به این حماسه پرداخته و به تعبیری مانند فیلمی سینمایی این واقعه را بیان کرده است.

شفیعی تصریح کرد: بنابراین من جذب این حادثه و رویداد شدم، زیرا آرش شخصیتی منحصر به فرد در شاهنامه است و در مقایسه با سایر شخصیت‌های شاهنامه در جایگاه و رتبه بالاتری -حتی نسبت به رستم که شخصیت اصلی شاهنامه محسوب می‌شود- قرار دارد؛ چراکه توانایی و نیروی آرش، بیش از سایر شخصیت‌ها است و فردوسی نیز این موضوع را به شکلی ظریف در شاهنامه بیان کرده است.

این هنرمند مجسمه‌ساز با بیان این‌که «در افکار عمومی، رستم، سهراب، سیاوش و زال شخصیت‌های اصلی شاهنامه شناخته می‌شوند»، عنوان کرد: آرش، شخصیت کلیدی شاهنامه به شمار می‌رود، زیرا قدرت بسیار زیادی نسبت به سایر اشخاص دارد و به علاوه الگوی ساخته شده از آرش بسیار فراتر از دیگر افراد شاهنامه است. به عنوان مثال با توجه به داستان‌های شاهنامه مانند هفت خوان رستم، مبارزه با دیو سپید و...، قدرت رستم در مقایسه با فضای واقعی شاید حدود چهار برابر یا پنج برابر انسان‌های معمولی باشد، اما مسافتی که آرش تیر پرتاب می‌کند قابل مقایسه با افراد عادی نیست.

وی بیان کرد: سیاوش کسرایی بسیار خوب و زیبا این موضوع را در این منظومه‌ بیان می‌کند. در پایان داستان، آرش نمی‌میرد و در واقع ناپدید می‌شود. به تعبیری این داستان، تفکر فداکاری را نشان می‌دهد، به طوری که آرش با این تفکر وارد میدان می‌شود که قرار است جان خود را فدا کند. در حالی که شخصیت‌های دیگری مانند رستم با هدف و تفکر پیروزی وارد نبرد می‌شوند. به عبارتی در داستان آرش، فداکاری در نهایت تنهایی تجلی پیدا می‌کند.

شفیعی خاطرنشان کرد: در نهایت، آرش در چنین شرایطی و بدون هیچ پشتوانه‌ای وارد میدان شده و با فداکاری خود وسعت ایران را مشخص می‌کند و به نوعی به ایران هویت می‌بخشد. به این ترتیب من تحت تأثیر حماسه آرش، المان «پر» را ساخته‌ و شعر «سبک رها شد و رفت/ گویی نبوده و نیست/ چون پر نشست بر باد/ آرش نبود از خاک/ اینک به جز همین پر دیگر نشانه‌ای نیست» را در این خصوص نوشتم که در پایین این المان قرار خواهد گرفت.

این هنرمند مجسمه‌ساز افزود: این المان، نورپردازی دارد و در شب روشن بوده و در روز نیز مجسمه‌ای کاملاً سفید از پر است. این المان، در پارک کوهستانی وفا واقع در بلوار پیروزی مشهد نصب خواهد شد. المان «پر» در واقع مجسمه پری است که ساده‌سازی شده و به سمت سازه مدرن سوق پیداکرده است.

وی در خصوص سایر آثار خود، گفت: دو المان «مرغ باغ ملکوت» و «رستم و سهراب» نیز قرار است در شهر مشهد نصب شوند. مجسمه «رستم و سهراب» شاید بزرگترین مجسمه برنز ایران باشد که احتمالاً در جلوخان آرامگاه فردوسی نصب خواهد شد. ساخت این المان حدود 11 ماه به طول انجامید.

این هنرمند مجسمه‌ساز گفت: این مجسمه در مورد مرگ سهراب است که بر اساس تحقیقاتی که در خصوص این داستان و داستان‌های مشابه آن صورت گرفته، طراحی شده است. در حقیقت ما در تلاش بودیم که احساسات را در چهره افراد این مجسمه نشان دهیم، زیرا چنانچه مجسمه‌ساز تنها شباهت چهره را در نظر داشته باشد و شبیه‌سازی کند، تفاوتی میان صنعت مجسمه‌سازی و هنر مجسمه‌سازی وجود نخواهد داشت. بنابراین این حساسیت و توجه به این موضوع همواره برای من وجود داشته و دارد.

شفیعی بیان کرد: به این ترتیب در این مجسمه، سهراب در شوک و رستم نیز در حالت استیصال از اتفاق رخ داده، قرار دارد و هنوز درد از دست دادن فرزند را حس نمی‌کند. بنابراین نشان دادن این حالات و احساسات بسیار زمان‌بر بود، اما خوشبختانه تلاش و حساسیت ما نتیجه‌بخش بوده است.

وی اضافه کرد: اثر دیگر مجسمه مولانا بر اساس مرغ باغ ملکوت و با عنوان «مرغ باغ ملکوت» است. مجسمه مولانا با ارتفاع نزدیک پنج متر است و شبیه به زائری است که در حال رقص است و پرندگانی از داخل این المان به پرواز در می‌آیند که تعدادی از آن‌ها به بدنه مجسمه چسبیده و تعداد دیگری به پرواز درآمده‌اند و آزاد هستند؛ گویی این مجسمه بیان‌گر این است که به تدریج  چیزی از جسم زائر در این المان باقی نخواهد ماند. این مجسمه برنز خواهد بود و سبک آن بین رئال و رویا است.

انتهای پیام