بزرگنمایی:

موضوع مقاله:پیاده روها، منظره زننده و نابه سامان و ناکارامد برای معلولان و شهروندان کهن ترین شهر و تمدن(شوش دانیال)

فقدان یکپارچگی دستگاه ها درمناسب سازی فضاهای شهری برای معلولین/ بررسی مشکلات معلولین در استفاده از شبکه‌های ارتباطی
فضاهای شهری، فضاهای زندگی اجتماعی شهروندان است و باید قابل استفاده برای تمامی گروه‌های اجتماعی، سنی و جسمی جامعه را داشته باشد.
 افراد معلول و کم توان یکی از گروه‌هایی هستند که در جوامع از دیر باز وجود داشته و یک ضرورت در طراحی شهر‌ها محسوب شده که نیاز بیشتری را به حمایت اجتماعی دارند.
 به علاوه شهر‌ها به واسطه رشد و توسعه روز افزون خود، باید در بر آوردن نیازهای شهروندان مناسب سازی شده تا بتوانند زیرساخت‌های لازم برای افراد مختلف را تامین کنند چرا که فراهم نبودن زیرساخت‌های لازم برای افراد معلول و کم توان جسمی و حرکتی، دسترسی آنان به امکانات شهری را با مشکل روبه رو می‌سازد

امروزه همه ما شهروندان این شهر کهن از داشتن ا پیاده روها ناراضی هستیم چه در بافت تاریخی و چه در مرکز شهر،شهروندی را پیدا نمیکنید که از پیاده روهای این شهر یعنی شهر شوش دانیال (ع) گله نکند پیاده روهایی پر از شیب و اختلاف سطح فروان بصورتی که اکثر پیاده روهای شهر قابل استفاده حتی برای افراد معمولی نمیباشد چه برسد به افراد کم توان. اکثرا بجای استفاده از پیاده رو از لبه های سواره روی خیابان استفاده میکنیم که این نوع رفتار برای افراد کم توان یا کالسکه بچه یا افراد سالمند امر خطرناکی میباشد.

نمونه تصاویر مشابه مشکلات پیاده روهای شوش  برای افراد معلول و حتی عابرین پیاده (به دلایلی از عکس همشهریهای عزیزم استفاده نکردم)

1_ وجود نرده های غیر استاندارد که مانع ورود ویلچر

2_ اختلاف سطح زیاد مانع استفاده از پیاده روها میشود

3_  استفاده از برخی کاربریها برای معلولین نامناسب بوده

4_ تصرف پیاده روها توسط مغازه دارها

5_ تصرف پیاده روها توسط ساخت و سازها و سد معبر بوسیله مصالح

6_ تصرف و سد معبر افراد با پارک کردن خودرو در پیاده روها

_ ساماندهی و نظارت کافی به پیاده روها 

_ طراحی پیاده راه

_تبدیل برخی خیابانهای پر تردد به پیاده راه

فرض کنیم خیابان شریعتی معروف به چهاردستگاه برای استفاده بهتر وکارایی بیشتر به پیاده راه تبدیل شود سنگ فرش شود حتی دستفروشها وسط خیابان بساط کنند تا از پیاده روهای دیگر به انجا منتقل شوند از اول خیابان سمت فلکه تا چهارراه  نرسیده به درمانگاه از ورود خودروها جلوگیری شود حتی خیابان حرم نبی دانیال چند متری سمت چپ و راست ورودی اصلی حرم از تردد خودرو جلوگیری شود خیلی منظرشهرمان قشنگتر میشد و هم امنیت برای عابران و سایرین مهیا میشد این تغییر حتما باعث سرزندگی بیشتر این نقاط میشود و برای بقیه جاها هم میتوان تغیراتی انجام داد.

نمونه تصاویر پیاده راه ها حهت تصویر ذهنی مخاطبان

بعضی وقتها چون خیابان پر ترافیک و باریک که جایی برای عریض شدن نداردتبدیل به پیاده راه شدن راه حل خیلی مناسب میتواند باشد کافیه یک پارکینک در نزدیکی ان تعبیه شود تا کمی از شلوغی و ازدحام خودرو کم شود

خیابان بدون خودرو در شهرهای ایرانی مفهومی نوپاست؛ روشی مدرن برای اداره شهر که طبق آن حرکت خودروها در برخی معابر ممنوع یا محدود می‌شود. خیابان‌های بدون خودرو در سراسر جهان، نمادی از این مفهوم کلیدی هستند که شهر را برای آدم‌ها ساخته‌اند و باید جایی برای حرکت آزادانه و امن عابران باشد نه تردد وسایل نقلیه موتوری. امروزه نیز در شهرهای توسعه‌یافته جهان این خیابان‌ها بسیارند و‌گاه ممنوعیت‌ تردد خودروها نه صرفاً در یک خیابان بلکه به یک محدوده بزرگ شهری تسری یافته است. یک شیوه مرسوم این است که خیابان‌های بدون خودرو در بخش‌های قدیمی شهر که معابر باریک‌تر دارند و میزبان بافت سنتی و میراث فرهنگی و هویتی شهر هستند شکل می‌گیرند. در حالی که این نوع معابر که در برخی شهرهای توسعه‌یافته سال‌ها و بلکه دهه‌هاست وجود دارند و به بخشی از هویت مدرن شهرها تبدیل شده‌اند، حتی در پایتخت شلوغ ما کمیابند. در این میان خیابان باب همایون در محله پامنار یک استثناست. در سراسر این خیابان حق‌ تردد با عابران است و خوشبختانه خودروها جایی ندارند.

در حوزه معلولان یکی از بحث‌هایی که زیاد به گوش می‌رسد و نیازمند یک اقدام جهادی است، مناسب‌سازی فضای شهری است که در این چند سال توجه کمتری به آن صورت گرفته و این در حالی است که یکی از شاخصه‌های توسعه‌یافتگی مناسب‌سازی فضای عمومی برای معلولان است.

ارتقای سلامت روان شهروندان
خیابان‌های بدون خودرو مکانی آرام برای شهروندان مهیا می‌کنند تا ساعتی به دور از هیاهوی شهری و دود و دم ترافیک بتوانند از امکانات شهرشان لذت ببرند. به همین دلیل از نظر روان‌شناسی نیز ارزشمند هستند.