اثر و افتخاری دیگر از شاعر مردمی شهرمان - "فرودگاه آه" از فرامرز سه دهی
اثر و افتخاری دیگر از شاعر مردمی شهرمان - "فرودگاه آه" از فرامرز سه دهی
صدای مردم
بزرگنمایی:
در ضمن سال ۱۳۹۸ این عزیز مفتخر به جایزه ادبی کتاب سال شدند.فرامرز سه دهی از اعضای کانون نویسندگان ایران و از شاعران نام آشنای شعر دهه هفتاد ایران است. شعر فرامرز زبان مردم ایران است، گاه رومانتیک می شود و گاه سیاسی-اجتماعی، گاه از اقتصاد می گوید و گاه سورئال است. و گاهی که بیش تر است گاهِ همه نگاه هاست.
فرامرز سه دهی
شاعر – نویسنده، متولد
1341، بهبهان.
فرامرز سه دهی از اعضای کانون نویسندگان ایران و از شاعران نام آشنای شعر دهه هفتاد ایران است. شعر فرامرز زبان مردم ایران است، گاه رومانتیک می شود و گاه سیاسی-اجتماعی، گاه از اقتصاد می گوید و گاه سورئال است. و گاهی که بیش تر است گاهِ همه نگاه هاست. آثار منتشر شده از او:
امسال هم نیامده رفتی/ 1374/ دارینوش
سر بر شانه ام بگذار/ 1376/ دارینوش
خاتون بعد از من آدم ها را اینطوری می نویسند/ 1378/ معیار
باران بود همه ی لیلی ها رفته بودند/ 1384/ فرهنگ ایلیا
مرا که می بینی یک دقیقه سکوت کن/ 1386/ فرهنگ ایلیا
سر انگشتان من; خنده های تو/ 1387/ فرهنگ ایلیا
قهوه ای مایل به سیاه/ 1396/ آوای کلار
/ فنجان شکسته در پاییز فروپاشی 1397/ آوای کلا
فرامرز سه دهی که با تجارب ارزنده ای در شعر گویشی و کلاسیک، و با دل و ذهنی درگیر با عشق وآرمانگرایی، پا به آوردگاه شعر مدرن گذاشته بود،
جزو نخستین صداهایی بود که حول جنبش شعر گفتار، هم صدا با سید علی صالحی، میان عشق و سیاست به تغزل سیاسی رسید..
اوکه در سالهای انتهایی دهه هفتاد تا اوائل دهه هشتاد، جزو شاعران پرکار ، محسوب می شد، رفته رفته، به راه خویش و صدای خویش در شعر امروز رسید.
کماکان دغدغه اش عدالت، ظلم ستیزی، مهربانی، رمانتیسمی پر تحرک، و حق نان و عشق است!
سالهایی، اما سکوت، از شعر فرامرز، نیشگون ها گرفت و به تدریج هم شعرها کم شدند و هم سطرها، کوتاه، و شعرک سرایی، نگاه او را سرشار از رمزگرایی در عین سادگی هر چه تمام تر کرد..
فرامرز سه دهی از چهره های شاخص شعر جنوب ایران است، سبزه روی و سبزموی، شاید بسیاری حتا، جنوب را با فرامرز می شناسند..
متن :سایت آن ماه استفاده شده است
