به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، تابستان به پایان که نزدیک می شود عطر شهد انگور فضای اطراف تاکستان ها در استان قزوین را پر می کند. سبدهای پر از انگور شیرین که تند تند توسط کارگران پر می شود و در پشت وسایل حمل بار قرار می گیرد تا راهی سایر شهرها و حتی کشورها می شود. انگور یکی از مهمترین میوه های تولید شده در جهان است که در گستره وسیعی از شرایط اقلیمی گرمسیری تا معتدل سرد و مرطوب تا خشک و بیابانی  کشت می‌شود. اما پتانسیل موجود در این حوزه می تواند رونق اشتغال و کارآفرینی را به همراه داشته باشد.

البته در سال های اخیر سرمایه گذاری ها روی فعالیت های حوزه انگورکاری به علت سود دهی بالا و بازگشت سرمایه سریع با اقبال روبرو شده است. اما این حوزه نیز همچون سایر حوزه ها با تنش هایی روبرو است. شوری یکی از این تنش های محیطی است که تولید این محصول را با مخاطره روبرو می کند. گزارش ها نشان می دهد در ایران 30 درصد از اراضی تحت کشت آبی متأثر از شوری است. از آنجاکه اغلب تاکستان های ایران در مناطق نیمه بیابانی واقع شده اند، آینده تولید انگور به عنوان یکی از مهمترین محصولات اقتصادی بخش باغبانی درگرو اصلاح و استفاده ازپایه‌های مقاوم به شوری بویژه یون کلر است.

بر این اساس محققان کشور در دانشگاه تهران با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری طرحی با عنوان «بررسی تحمل به شوری برخی ژنوتیپ های انگور به منظور انتخاب پایه» انجام دادند. هدف از این تحقیق بررسی تحمل شوری و نحوه توزیع یون های مرتبط با تنش شوری در شش رقم و ژنوتیپ انگور از گونه ویتیس وینیفرا شامل شاهرودی (سرخ فخری)، سفید فخری، سبز انگور، دیوانه کاشمر، SH068 و GT01 در شرایط گلخانه‌ای بود.

با توجه به اینکه مناطق مختلف در ایران با مشکل شوری دست و پنجه نرم می کنند در این طرح پایه های مناسب برای پیوند انگور که شوری را تحمل کنند مشخص شد. البته میزان شوری در خاک های مناطق مختلف متفاوت است. خاک‌هایی که هدایت الکتریکی آن‌ها بیشتر از Ds/m 4 باشد جزء خاک های شور طبقه‌بندی می‌شوند. در این پژوهش پس از اتمام کار پایه هایی که تا میزان شوری 5 و 6 Ds/m را تحمل می کنند مشخص شدند.