بزرگنمایی:

پرتاب ماهواره نور به فضا گامی مهم برای پیشرفت صنایع نظامی ایران محسوب می شود.

پرتاب ماهواره نور آغاز استفاده نظامی ایران از فضاست که مهم‌ترین خاصیت آن رسیدن به سطحی کاملا جدید و بی سابقه از اشراف اطلاعاتی بر فضاهای اختصاصی و مشترک جهانی است.

ایران در ادامه این مسیر می‌تواند شکل گیری یک تهدید موشکی را همان لحظه آغاز در هر کجای جهان که باشد، رصد کند. این امر توان دفاع موشکی کشور در حراست از آسمان کشور را فضا پایه می‌کند. این چیزی است نظام هشداردهی فضایی خوانده می‌شود و تعداد بسیار اندکی از کشورها در جهان از این قابلیت بهره‌مند هستند.



کشورمان در ادامه مسیر استفاده نظامی از فضا می‌تواند فضاهای حیاتی دشمن در دور دست و تهدیدات برد بلند را با اشرافی بی سابقه رصد کند. ما قادر خواهیم بود ببینیم دشمن آرایش خود را چگونه و با چه اهدافی تغییر می‌دهد و چه میزان از این آرایش، واقعا عملیاتی است.

دسترسی نظامی به فضا مفهوم هدایت و ناوبری را به ویژه در زمینه موشک‌های بالستیک به طور اساسی متحول می‌کند. از یک دهه قبل، کابوس آمریکا این بوده که برنامه موشکی ایران، با یک سیستم ناوبری مستقل ایرانی در فضا تلفیق شود. این امر نه فقط دقت موشک‌ها را به طور معجزه آسا بالا می‌برد بلکه در یک افق زمانی کوتاه، با توجه به توان موشکی فعلی ایران، امکان انهدام اهداف در فضا را هم به ایران خواهد داد.

در افق آینده، یک پدیده بسیار خارق العاده‌تر هم قابل مشاهده است و آن چیزی است که همگام سازی همه یگان‌های عملیاتی در یک جنگ پیچیده نامیده می‌شود. مفهوم ساده آن این است که می‌توانید رفتار جنگنده‌ای را که در آسمان است با تانک و نفربر روی زمین، با کشتی روی دریا و حتی تکاور داخل جنگل همگام کنید. به گونه‌ای که آن‌ها با تلفیق و به اشتراک گذاری سریع همه اطلاعات موجود، بهترین تصمیم را در کوتاه‌ترین زمان بگیرند. این بدون یک زیرساخت اطلاعات نظامی فضاپایه میسر نیست.

نکته قابل توجه در مورد ماهواره نور این است که کشورهای پیشرفته با در اختیار داشتن سیستم های فوق هوشمند و... تا قبل از اعلام ایران، متوجه این پرتاب نشدند.