بزرگنمایی:

فرسودگی شغلی از جمله خطرات شغلی است که در چند دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است و برای توصیف پاسخ های انسان در برابر فشار روانشتاختی تجربه شده، استفاده می شود. از فرسودگی شغلی تعاریف مختلفی شده است. فرسودگی شغلی نوعی اختلال است که به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت فرد در معرض فشار روانشناختی در وی ایجاد می شود. فرسودگی شغلی یعنی احساس از دست رفتن نیروها و زمانی رخ می دهد که توانایی فرد در انطباق با فشارهای روانی تحلیل می رود(ساعتچی،1390: 228).
فشارهای روانی و فرسودگی شغلی در سازمانها به حوزه مطالعات انبوه و متمرکزی تبدیل شده است. به نظر می رسد هر دو مفهوم هنوز در مرحله رشد خود قرار دارند و در آینده توسعه خواهند یافت. در این میان درک و شناخت ما نسبت به طبیعت آنها و نتایج حاصل از آنها در حال افزایش است. گر چه از یک طرف الگوها و نظریه های سازمانی در مورد مشاغل ثابت هستند، اما از طرف دیگر سطوح سازمانی، ملتها و فرهنگ ها از جمله عواملی هستند که ممکن است در حمایت یا عدم حمایت از یک تئوری جهانی و فراگیر از فشار روانی و فرسودگی شغلی نقش مهمی داشته باشد. در زمینه فرسودگی شغلی در سازمانها مطالعات متعددی صورت گرفته است و از آن تعاریف متعددی در جهت خدمت بیشتر به تلاشها و و مطالعات انجام گرفته در این زمینه صورت گرفته است. فرسودگی شغلی را بطور کلی به عنوان یک بیماری با مشخصه های جسمی، روحی و عاطفی و به عنوان یک بدبینی در پاسخ به فشارهای مزمن نسبت داده اند (Neuman, 1993). به نظر مسلش و جکسون،فرسودگی شغلی یک سازه چند بعدی است و شامل خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و عدم موفقیت فردی است.
خستگی عاطفی (فرسودگی هیجانی):
منظور از تحلیل عاطفی وجود احساساتی است که در آن شخص نیروهای هیجان خود را از دست داده است و قادر به برقراری روابط عاطفی با دیگران نیست و تصور می کند دیگر نمی تواند خود را به سطح هیجانی مطلوب برساند. او در این مرحله احساس خستگی، ناکامی و ضعف هیجانی می کند این فرسودگی ناشی از فشارهای روان شناختی و هیجانی مفرطی است که فرد در تعامل با دیگران متحمل می شود. خستگی نخستین واکنش به استرس ناشی از مطالبات شغلی و تغییرات اساسی است(مسلش و لیتر،1387: 21).