بزرگنمایی:

تیم ملی فوتبال ایران با نمایش امشب به طرز متفاوتی هواداران پراکنده‌اش را به آینده خود امیدوار کرد. این بهترین نمایش تیم امیر قلعه‌نویی در دوران حضورش در تیم ملی پس از بیداری ناگهانی در نیمه دوم این مسابقه بود. کمی پس از آنکه مرتضی پورعلی‌گنجی مدافع وسط و تاثیرگذار تیم ملی با یک مصدومیت وحشتناک زمین مسابقه را ترک کرد.

اما در شرایطی که همه فکر می‌کردیم ایران تحت تاثیر آن ضربه دلخراش به زانوی مرتضی باشد، بازیکن جانشین محمدحسین کنعانی‌زادگان با انگیزه سرشار سانتر رامین رضائیان را با ضربه سر مهارنشدنی به تور دروازه قطر دوخت، تا اولین گل ایران مقابل قطر به ثمر برسد.

لحظاتی بعد کنعانی‌زادگان مقابل نیمکت ایران در حال اجرای یک رقص جنوبی بود، اما در حالی که کارلوش کی‌روش با دندان قروچه و عصبانیت شادی شاگرد سابقش را تماشا می‎‌کرد، خبر نداشت که قرار است چه اتفاق بدتری برای او رقم بخورد.

چند دقیقه بعد علیرضا جهانبخش روی پاس میلاد محمدی و سپس سردار آزمون به شکلی جالب‌تر باز هم روی پاس محمدی ایران را سه هیچ پیش انداختند و تازه محمدحسین کنعانی‌زادگان هنوز روی نقطه پنالتی ایستاده بود تا گل چهارم را بازهم روی سانتر رامین رضائیان به ثمر برساند.

این‌ها گل‌هایی نه به یک تیم معمولی که شلیکی بر پیکر تیم قهرمان دوره پیش جام ملت‌ها بود؛ تیمی که یکی از سنگین‌ترین شکست‌های ژاپن را در جام ملت‌های آسیا به آنها تحمیل کرد؛ ژاپنی که اگرچه امروز تیم‌های پرقدرت فوتبال دنیا را با بردهای پر گل بدرقه می‌کند، اما در آخرین بازی دوره پیش جام ملت‌های آسیا با 4 گل مغلوب قطر شد. از آن اکرم عفیف، معز علی، بسام راوی و تعدادی دیگر هنوز در تیم ملی قطر حضور دارند، اما این تیم آن تیم نیست.

در تیم ملی ایران هم پس از 4 سال تعدادی از بازیکنان تغییر کرده‌اند، اما همان بازیکنانی که با کارلوس کی‌روش در جام ملت‌های 2019 امارات حضور داشتند، اغلب همچنان به درخشش خودشان در تیم ملی ادامه می‌‌دهند. از تیمی که دیروز مقابل قطر بازی کرد، به جز محبی و شجاع خلیل‌زاده همگی در آن دوره جام ملت‌ها حاضر بودند.


کارلوس کی‌روش که پس از جدایی از تیم ملی ایران در پی شکست سنگین مقابل ژاپن دوباره در بزنگاه جام جهانی به ایران بازگشت، پست خود را به امیر قلعه‌نویی منتقد بزرگش در دوره اول حضور در ایران تحویل داد. این دو در حال حاضر رابطه صمیمانه‌ با یکدیگر دارند و پس از دیدار در حاشیه کلاس مربیان نخبه آسیا در اردن نیز با استقبالی گرم از یکدیگر تا جایی که می‌شد فضای مشترک را تلطیف کردند و حتی قلعه‌نویی امروز دسته گلی بزرگ با گل‌های سرخ را به کارلوس کی‌روش تقدیم کرد.

آنچه که در زمین بازیکنان ایران به نمایش گذاشتند، ارتباط چندانی با آن دوستی و مودت ابتدای مسابقه نداشت و این یک حسن بزرگ برای تیمی است که می‌خواهد در جام ملت‌های آسیا طلسم طولانی صعود به فینال را بشکند؛ تیمی که بازیکنانش سال‌ها کنار یکدیگر بازی کرده و آماده جبران ناکامی نسبی دوره پیش هستند و البته پیروزی 4 گله شب گذشته بیش از چیزی بود که در ذهن می‌پروراندیم.

فراموش نکنیم که این تیم تجربه صعود به دو دوره جام جهانی (2018 و2022 ) و حضور در دو جام جهانی و یک جام ملت‌ها ( 2019 امارات) را دارد و تعدادی از بازیکنانش در اوج تجربه و بلوغ جسمی و فکری هستند و به اندازه کافی ما را نسبت به آینده خوشبین می‌کنند. البته میدان سخت‌تر از چیزی است که ما در سر می‌پرورانیم و بعید است که در روزهای حساس و بازی‌های پلی‌آف یک چهارم نهایی به بعد حریفان ما مثل قطر با خوردن یک گل شیرازه‌شان را از دست بدهند.

امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران که وارد دومین جام ملت‌های آسیای زندگی حرفه‌ای خود می‌شود، در شرایطی که پس از شکست اول شغلش را از دست داد تا مسیر حرفه‌ای متفاوتی را دنبال کند، اینبار با یک گروه فنی شلوغ و پرتعداد ضمن پایین آوردن توقعات دوست دارد در جام ملت‌ها طوری پیش برود که هم شغلش را تا جام جهانی 2026 تضمین کند و هم در یک میدان آسیایی جوری بدرخشد که در فوتبال ایران بی سابقه بوده و نامش در کنار بزرگانی مثل حشمت، محمد رنجبر و برادران بیاتی قرار بگیرد.

تیم ملی در بازی قطر شمایی از چیزی که می‌تواند باشد را به ما نشان داد. تیمی هوشیار، سریع، فرصت‌طلب و پراشتها. کاملا متفاوت با گروهی که مقابل اردن به میدان رفت و داشت قافیه را به این تیم متوسط غرب آسیا واگذار می‌کرد. این تغییر چشم‌گیر فنی و استفاده هوشمندانه تیم ملی از فول‌بک‌ها در 4 گل به ثمر رسیده، نشان از آنالیز دقیق از آخرین حریف تیم ملی دارد؛ نکته‌ای که نشان می‌دهد اوقات در کمپ تیم ملی و پک به بطالت نگذشته است.

زدن 7 گل در دو بازی نسبتا دشوار آسیایی ما را امیدوار به فیفادی بعدی خواهد فرستاد. وقفه‌ای که به معنای آغاز رسمی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2026 در منطقه آسیاست. البته شکل جدید گروه‌بندی باعث می‌شود ما با دغدغه کمتری وارد رقابت‌های دور مقدماتی بشویم و فعلا بیشتر نگاه‌مان معطوف به همان جام ملت‌های آسیا باشد؛ جایی که مدعیان سنتی، رقبای منطقه‌ای و دشمنان دیرین انتظارمان را می‌کشند. بیایید امیدوار و سخت‌گیر نسبت به نسل و مربی‌ای باشیم که به اندازه کافی ما را نسبت به آینده خوش‌بین کرده‌اند.