بزرگنمایی:

نامه‌ی باشگاه روزنامه‌نگاران ایران به غلامحسین محسنی اژه‌ای ریاست قوه قضائیه


ریاست محترم قوه‌ قضائیه، جناب آقای اژه‌ای
بر کسی پوشیده نیست که کشور در شرایط خاصی به سر می‌برد و در چنین شرایطی، رسانه‌ها و خبرنگاران بیشتر از همیشه در تیررس انتقادات و اتفاقات مختلف و خطرناک قرار می‌گیرند.

متأسفانه بخش بزرگی از رسانه‌ها، روزنامه‌ها و روزنامه‌نگاران ما با «روزنامه‌نگاری در شرایط بحران» ناآشنا هستند. در تمام این سالها، به واسطه ناامنی شغلی و افزایش هزینه‌های رسانه‌داری، کسی به آنها آموزش نداده تا اگر در بحران‌هایی که نظام سیاسی کشور هدف قرار ‌گرفت آنها، چگونه باید رفتار کنند و چه روشی داشته باشند.

مقصر وضع موجود، خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نیستند.

عموم روزنامه‌نگاران ما، تمام کسانی که در این آب و خاک مانده‌اند، و فارغ از دسته‌بندی‌های سیاسی و اجتماعی، قلم می‌زنند و با کمترین حقوق و مزایا به کار اطلاع‌رسانی مشغول هستند، بی‌شک نه خائن به وطن هستند و نه سودای قدرت و قدرت‌طلبی دارند. آنها می‌خواهند صدای مردم خود باشند و به کشف حقیقت کمک کنند. پرده‌ای از پرده‌ها را بالا بزنند تا ضمن شفافیت، به نهادهای ناظر برای ارزیابی دقیق کمک کرده باشند.  
در اتفاقات اخیر نیز چنین بود.

روزنامه‌نگاران در وقایع اخیر تلاش کردند خبری را در زمینه درگذشت شادوران مهسا امینی منعکس کنند. به باور آنها اتفاق ناگواری رخ داده بود. با پرسش از این و آن، حضور در بیمارستان یا شرکت در مراسم خاکسپاری تلاش کردند تصویری دقیق‌تری از واقعه و درگذشت ایشان ارایه کنند تا اگر کمیته تحقیق و مدیران قضائی بر آن بودند مستنداتی برای تحقیق داشته باشند، یکی از آن مستندات، همین روایت‌ها و گزارش‌ها باشد.

دیگر روزنامه‌نگاران نیز برای تهیه گزارش در برخی از تجمعات حاضر شدند. در این میان ممکن است خطایی هم صورت گرفته باشد که از آن مقام محترم استدعا داریم با رأفت اسلامی از آن چشم‌پوشی کنند.

آنچه در روزهای اول حادثه رخ داد با آنچه در روزهای بعد ادامه پیدا کرد یکی نیست. بیش از بیست روزنامه‌نگار این روزها در بازداشت به سر می‌برند که بخش اعظمی از  آنها، در روزهای ابتدایی بازداشت شدند. به همین دلیل جا دارد که مسئولان عالی و محترم قضایی، قضات گرامی و ضابطان، این موضوع را مدنظر داشته باشند.

بی‌شک حوادث می‌گذرند و آرامش به جامعه بازمی‌گردد. روزنامه‌نگاران چشم یک جامعه آگاه هستند. مهم‌ترین درس بحران اخیر، این بود که باید مرجعیت خبری را به داخل کشور بازگرداند و این کار ممکن و میسر نیست مگر با ترویج و تشویق روزنامه‌نگاری آزاد، تقویت رسانه‌های داخل کشور و اعتماد و اطمینان به روزنامه‌نگاران. 

این افراد، فرزندان این آب و خاک هستند و جنابعالی می‌توانید با بزرگواری از اشتباهات احتمالی آنها بگذرید و راه آزادی و بازگشت آنها را به خانواده‌هایشان فراهم کنید.

با تشکر از جنابعالی
باشگاه روزنامه‌نگاران ایران