بزرگنمایی:

محققان دریافته‌اند که یک هورمون خاص می‌تواند به غضروف‌مانند شدن تاندون‌ها کمک کند تا پس از پارگی مینیسک به بهبودی بیمار کمک کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، پارگی مینیسک که یک ساختار غضروفی در زانو است، یک آسیب شایع ورزشی است و متأسفانه چندان خوب بهبود نمی‌یابد. اما محققان ژاپنی اکنون هورمونی را شناسایی کرده‌اند که به ترمیم این غضروف پس از جراحی کمک می‌کند.

مینیسک یک ساختار غضروفی هلالی یا C شکل در زانوهای ما است که استخوان ران را در مقابل استخوان ساق پا محکم می‌کند. این بافت حیاتی به ویژه در حین ورزش، مستعد آسیب است. چرخش ناگهانی زانو در حین وارد کردن وزن بر روی آن می‌تواند مینیسک را پاره کند و بسیاری از این آسیب‌ها به خودی خود به خوبی بهبود نمی‌یابند.

درمان‌ها اغلب شامل جراحی، کاشت بافت مینیسک اهدایی یا برداشتن قسمت‌هایی از تاندون خود بیمار و استفاده از آن برای تقویت مینیسک ضعیف‌ شده است. در حالی که این کارها می‌تواند به کاهش مقداری درد کمک کند، اما این دو بافت عملکردهای بسیار متفاوتی دارند و بنابراین پیوندها ممکن است سازگاری نداشته باشند.

محققان دانشگاه "اوزاکا متروپولیتن" در ژاپن برای این مطالعه جدید، روش جدیدی را برای شبیه‌سازی غضروف تاندون پیوند شده بررسی کردند. آنها دریافتند که کلید اصلی، هورمون پاراتیروئید(PTH) است که به طور معمول سطح کلسیم را در جریان خون کنترل می‌کند و در حال حاضر به عنوان یک درمان برای پوکی استخوان استفاده می‌شود.

این تیم دریافت که افزودن PTH به تاندون‌های موش، آنها را سفت‌تر می‌کند و ماتریسی از غضروف را رشد می‌دهد و ژن‌های مرتبط با تولید سلول‌های غضروفی، یعنی سلول‌های مسئول تشکیل غضروف را بیان می‌کند. این اثر هم در سلول‌های کشت داده شده از تاندون آشیل موش صحرایی و هم در زمانی که روی تاندون‌های حیوانات زنده اعمال شد، مشاهده شد.

سپس محققان تاندون‌هایی را که با PTH تقویت شده بودند، به موش‌هایی پیوند زدند که بخشی از مینیسک آنها برداشته شده بود و مینیسک را در موش‌های تحت درمان با PTH بهتر ترمیم و از آسیب ثانویه به غضروف مفصلی زانو جلوگیری کرد.

نکته مهم این است که این روش در جایی که بافت‌های نرم خیلی سخت و شبیه به استخوان می‌شوند موجب استخوان‌سازی نمی‌شود.

این تیم دریافت که بیان ژن‌های دخیل در تولید سلول‌های غضروفی جدید تا چهار هفته پس از درمان افزایش می‌یابد. این نشان می‌دهد که این هورمون بر روی خود سلول‌های تاندون یا سلول‌های بنیادی مزانشیمی درون تاندون اثر می‌گذارد.

در حالی که هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن باقی مانده است تا اینکه این روش به کلینیک‌ها راه یابد، این تیم تحقیقاتی امیدوار است که در نهایت بتوان از آن برای درمان بهتر یکی از رایج‌ترین آسیب‌های ورزشی استفاده کرد.

"کازویا نیشینو" نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما کشف بسیار جدیدی کرده‌ایم که هورمون پاراتیروئید تجویز شده به تاندون‌ها باعث تمایز سلول‌های غضروفی تاندون آن هم بدون استخوان‌سازی می‌شود.

وی افزود: ما امیدواریم که بتوانیم نتیجه جراحی بازسازی مینیسک را بهبود بخشیم و از غضروف زانو در بیمارانی که مینیسک خود را در سنین پایین برداشته‌اند، محافظت کنیم.

این تحقیق در مجله American Journal of Sports Medicine منتشر شده است.