محمد حسین مهدویان درتازه ترین اثرش مسیری کاملا متفاوت را برگزیده است . این تغییر علاوه بر لحن و درونمایه ی اثر ، به ساختار و فرم فیلم نیز ورود کرده بطوریکه این بار بادوربینی آرام تر از فیلم های پیشین روبه رو هستیم اما درکلیت می توان همان المان ها و دلمشغولی های مهدویان را به شکلی دیگر دراین فیلم نیز ردیابی کرد . برای فیلمسازی چون مهدویان که با ساخته های پیشین اش توانسته به حد قابل قبولی از ثبات در جایگاه حرفه ای یک فیلمساز درسینمای ایران دست یابد این میزان گرایش به پیمودن مسیرهای تازه و به نوعی کنارزدن پایه های تثبیت شده ی پیشین بسیار حائز اهمیت است به طوریکه ممکن است
-
سه شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۹ - ۲۲:۳۹:۰۲
-
۸۱۳ بازدید