آوانگاری ضرورتی اجتنابناپذیر در حفظ میراث صداهای معنابخش
رسمالخط گویشهای محلی چیزی جدا از نوشتار فارسی معیار نیست. آنچه ما را بهزحمت میاندازد نوع نوشتار در ادای صحیح هجاهاست؛ چراکه در کشوقوس هوای خارجشده از حنجره و در بالا و پایین شدنهای حرکات لب و دهان صداها شکل و ظاهری متفاوت به خود میگیرند. واقعیت این است که در گویشهای محلی نوشتار بهتنهایی نمیتواند ایفاگر ادای صحیح واژهها و انتقال درست آنها به مخاطبان باشد. به کار بردن انواع علائم و نشانهها در وقت اعرابگذاری اگرچه بر ظاهر واژهها برای درستخوانی مفید است و تأثیر دارد
-
شنبه ۵ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۴:۴۰:۱۳
-
۲۵۳ بازدید