بزرگنمایی:
بنابر باورهای جهان باستان امکان پیش بینی رویدادها و خواست ایزدان از روی جگر یا کبد وجود داشته اشت. در این گونه پیشگویی، جگر گوسفند را بخش‌بندی می کرده اند. شمار این بخش ها و نامهای آنها، به ویژه در زبان بابلی به ۲۰۰ بخش نیز رسیده است. پیشگو در هر یک از بخشها نیز نشانه های گوناگونی را می دیده است و در هر یک از دویست بخش یادشده، از هر نشانه، برداشتهای گوناگونی می کرده است. هر نشانه در بالا، پایین و میانه ی بخشهای یادشده، باز معنای ویژه ی خود را داشته است. امروزه همگی این نشانه ها در دست هستند، اما روشن نیست که نشانه ها از آنِ کدام جهت از بخشهای یادشده هستند. در دانش جگرخوانی جگر یا کبد را بخش بندی می نمودند به گونه ای که هر بخش از آنِ یک ایزد ویژه باشد. گلنوشته های بابلی که از هفت تپه به دست آمده اند به خط و زبان بابلی میانه نگاشته شده اند.
.png)
عزت الله نگهبان کاوشگر محوطه باستانی هفت‌تپه برای خوانش کتیبه های بابلی میانه از "پابلو هررو" یاری جست. یکی از این کتیبه ها که در موزه شوش نگهداری میشود با جگرخوانی haruspex در ارتباط است. بنابر باورهای جهان باستان امکان پیش بینی رویدادها و خواست ایزدان از روی جگر یا کبد وجود داشته اشت. در این گونه پیشگویی، جگر گوسفند را بخش‌بندی می کرده اند. شمار این بخش ها و نامهای آنها، به ویژه در زبان بابلی به 200 بخش نیز رسیده است. پیشگو در هر یک از بخشها نیز نشانه های گوناگونی را می دیده است و در هر یک از دویست بخش یادشده، از هر نشانه، برداشتهای گوناگونی می کرده است. هر نشانه در بالا، پایین و میانه ی بخشهای یادشده، باز معنای ویژه ی خود را داشته است. امروزه همگی این نشانه ها در دست هستند، اما روشن نیست که نشانه ها از آنِ کدام جهت از بخشهای یادشده هستند. در دانش جگرخوانی جگر یا کبد را بخش بندی می نمودند به گونه ای که هر بخش از آنِ یک ایزد ویژه باشد. گلنوشته های بابلی که از هفت تپه به دست آمده اند به خط و زبان بابلی میانه نگاشته شده اند. این امر نشانگر این است که هتمتیایی ها (ایلامیها) دانش جگرخوانی را احتمالاً از بابلی ها به وام گرفته اند. بابلی ها بر این باور بودند که جگر و کبد خون را می سازند و از همین رو اساس زندگی هستند. کاهنی که برای تفسیر نشانه های کبد آموزش یافته بود را "بارو" و مدل کبدی را "باروتو" می نامیدند. از این مدلها برای شناسایی بیماری بیماران و دوره ی آن نیز بهره برده اند. میخ هایی چوبی در سوراخ های گلنوشته ها جای‌گذاری می شد تا نشانه های شناسایی شده در کبد جانور قربانی را ثبت کند. کبدخوانی یا جگرخوانی بخشی از یک دانش گسترده تر پیشگویی از روی اندام درونی جانور قربانی است که می توان آن را در زبان پارسی شکمبه خوانی نامید. در این دانش توجه ویژه ای به جایگاه و چگونگی اندامهای درونی می گردد. این آیین بابلی-آشوری به آیینهای هیتی (آسیای صغیر) نیز راه یافته است. دستِ کم 36 مدل کبدسان در هاتوسا پایتخت کشور هتی یافت شده است که بیشتر آنها به زبان بابلی نوشته شده اند، اما چند نمونه نیز به زبان هیتی نگاشته شده اند که نشانگر بومی سازی آیین جگرخوانی در میان هتی ها است. اتروسکن ها (ایتالیا) نیز در کار پیشگویی از روی شکمبه ی گوسفند بوده اند. برای نمونه، مدل برنزی یک کبد به نام "کبد پیاچنزا" که پیرامون 100 پ.م تاریخگذاری شده است، در نزدیکی شهر پیاچنزا در شمال ایتالیا یافت شده است.
منصور بزرگمهر - اختصاصی پایگاه خبری صبح ملت نیوز