بزرگنمایی:

یادداشت/

مریم مفتوح

در خبرها از قول رئیس گمرک کشور آمده بود : ورود آلات موسیقی به ایران ممنوع است.
البته مثل خیلی چیزهای دیگر که ورودشان حالا درست یا نادرست ممنوع است ، اما اتفاقا به وفور هم در همه جای ایران دیده می‌شود.

  موسیقی ذاتا غذای روح است ،
اگرچه مردم از تغذیه با این غذای روح نیز در فراز و نشیب هستند ، و گرفتار سلیقه های مختلف ، و گاه من درآوردی ،با بالا و پایین های بسیار، که اصلا مشخص نمی شود فازمان چیست و تکلیف مان چگونه !!!

اما ورود آلات موسیقی ممنوع باشد که باشد ولی وجودش را که نمی توان ممنوع و یا کتمان کرد.
کمترین‌جایی که چهره واقعی آن ابزار و آلات نامریی‌هستند در سیمای جمهوری اسلامی است ، که بمانند مرد نامریی سریال دوران‌جوانی مان ، خودش غیب بود اما همه کاری از دستش بر می آمد و آثار حضورش همه جا مشهود.
 اصلا برخی‌ نواختن با این ابزار در کوچه و خیابان ها راه کسب در آمد خود و خانواده شان شده است.
ضمن اینکه فضایی فرحبخش می آفرینند و دل مردم را نیز شاد می کنند تا کمی فارغ از این همه مشکلات و‌ رنج ها و حالِ بدشان باشند ، 
 
این جور احکام  می تواند حکم چوب دوسر طلا را داشته باشد اما نه برای مردم که برای مسئولین و برخی واردکنندگان ویژه ،که مجوز ورود این ابزار ،با حق گمرک و ترخیص چند برابری امکان پذیر باشد .
 
ننه بابای ما مردم که وارد کننده این ابزار و آلا ت نیستند ،ما زور بزنیم بتوانیم در فضای مجازی آهنگ دلخواه مان را بشنویم و یا دانلود کنیم.
   گور بابای  روح و حالِ دلِ مردم. گور بابای هنر جاودانه موسیقی.
 گور بابای نابودی صنعت موسیقیایی کشور ..
البته نیاز بشر به  شنیدن یک موسیقی خوب  او را به حدی توانا ساخته است که 
 ابزار و آلات موسیقی هم که نباشد، صدای سازهای مختلف را با ضرب‌ دست و پا و صوت از طریق دهان  خود بیافریند ، و روز به روز بر ارتقای این هنر خود بیفزاید...
اما جدا از موسیقی و آلات و ابزارش
 این گمرک ما هم  بدمقوله ایست..
عجب!! چقدر زورش زیاد است ،
آخر گمرک برای ورود و خروج کالاهاست ،اما این انبارهای گمرک ما چه آلاپ‌و‌تلاپی بهم زده اند برای خودشان ، هر وقت بخواهند ،‌ هر چیزی را در خود انبار می کنند ، تا یا بپوسد،یا فاسد شود،یا قرب و قیمت دار شود، و یا دپو گردد یا ماحاصلش بدریا ریزد ..
انبارهای کمرگ ما آبستن مایحتاج های ماست ،اما نمی دانیم وقت زاییدنش چه موقع است ؟
گویا قصد فارغ شدن از محموله ها ی خود را ندارد
از ذرت و خوراک دام های بیچاره  ، تا دان مرغ و خروس های نگون بدبخت ،تا داروهای مختلف بیمارهای جان به لب رسیده  ،  و حالا هم آلات  دِنگِ دَنگ و خلاصه از هر چیزی دل نمی کند، هی در خود انبار می کند و انبار می کند ..
گویا بمرض احتکار دچار شده است  
اما این انبارها و کانتینرهای پر از آلات،
ورودشان  هم که ممنوع باشد ،موسیقی در روح مردم همواره جاری است./انتهای پیام