بزرگنمایی:

جرمی به نام هنر و شادی
✍🏻یادداشتی از ندا سعادتی نسب

نام :هنرمند
جرم:هنر 
تیتر اول تمام خبرگزاری‌های کشور و جهان این شد :
احضار و تشکیل پرونده برای مشارکت کنندگان در یک موزیک ویدئو
خبر جنجالی و نفس گیر بود. عده ای جوان هنرمند  با برپایی برنامه لهو و لعب، آبروی شهر دارالمومنین را برده اند و باید سریع رسیدگی شود.
جرمشان چیست؟ هنر 
حکمشان چیست؟ تحقیر و سرخوردگی تا همیشه، دل زدگی، خفقان و... 

شاید هم سلطان بی بند و باری و تهاجم فرهنگی لقب گیرند و مجازاتشان اعدام شود. کسی چه می داند؟ 
 
شاید بهتر می بود این بار جای هنر، سراغ دزدی و اختلاس بروند، مطمئنا جرمشان کمتر بود و حکم شان سبک تر. 
کاش معتاد بشوند و درگیر خودشان تا بخواهند با هنرشان، تهاجم فرهنگی را رواج دهند؟ 
کاش از این کشور بروند ولی نمانند که  نام کشور و شهرشان را با برپایی هنرشان لکه دار کنند، 
کاش توی پارتی مختلط هنگام رقص و پایکوبی و نوشیدن سر می‌رسیدند و آنها را می گرفتند تا لااقل بدانند جرمشان چه بوده و از این احضاریه شوکه نشوند.
کاش تا کمر توی سطل های زباله بدنبال تکه نانی بودند ولی با برپایی  هنرشان برای معرفی شهرشان و تقابل مدرنیته و سنت، آبروی شهرشان را به تاراج نمی بردند. 
کاش همیشه به همه جرم‌ها اینچنین سریع رسیدگی می شد، 
مثل همه آن وقتهایی که آبروی این شهر خدشه دار می شود.

مگر قاعده این نیست که اعضای گروه جنایت کارها و مافیا را شناسایی و احضار کنند؟
مگر چیزی که آبرو را مخدوش می‌کند هیزی و دزدی نیست؟
مگر نباید مالک خانه های فساد را احضار و مجازات کنند؟
کجای امنیت دارالمومنین ناامن شده که این صداها و نواها را ضربتی و گازانبری می خواهید خفه کنید؟

مگر نباید دزدان و اختلاس گران و جنایتکاران احضار و دستگیر می شدند، چرا قانون در اینجا برعکس است؟ هنرمندان و بی گناهان به گناه ناکرده مجازات می شوند و گناهکاران آزاد هستند و هر روز با غرور بر سهم خود می افزایند؟
چرا معنای جرم و گناه اینجا عوض شده، خوب، بد و بد، خوب شده، چرا برای سرپوش گذاشتن روی جرم‌های بزرگ، دله دزدها و خرده پاها را محکوم می کنند؟
چرا دزد را رها کرده اید و یقه گربه بیچاره روی دیوار را گرفته اید؟

چرا در این روزهای سخت و سنگین که بوی مرگ و ناامیدی می دهد اگر حرکت کوچکی برای بالابردن روحیه و نشاط و امید صورت می گیرد باید ساکت شود و  چنین تاوان سختی دهد؟
چرا باید به یک حرکت فرهنگی و هنری اینچنین انگ بی فرهنگی و تهاجم فرهنگی بخورد؟
آنهم حرکتی که در چهارچوب اخلاق و شئونات بوده و خلاف آن دیده نشده. 
دین ما، دین شادی و نشاط است، چرا تحریفش می کنید و بجایش فقط گرد غم می پاشید؟ 
چرا بجای گسترش و اعتلای فرهنگ و هنر، آن را از ریشه می خشکانید؟ 
چرا بجای  نشستن پای درددل جوان‌ها، نطقشان را کور می کنید؟
چرا هنرمند را مجرم و هنرش را جرم می خوانید؟
آیا بدنام کردن هنرمندان این شهر، وجدانتان را آسوده می کند که به شهرتان ادای دِین کرده اید؟ 
آیا مشکلات شهری را هم به همین سرعت می بینیم؟
آیا مشکلات شهری، فرهنگی را اینچنین خوب رصد می کنیم؟ 
برای آمار بالای سرقت، ضعف عملکردهای برخی نهادهای فرهنگی، افزایش آمار اعتیاد، پروژه های ناتمام جاده ای که تاخیرشان باعث تصادفات روزانه و مرگ  مردم می شود، کمبود پرستار و پزشک و... فکری کرده ایم؟ 
آیا جوانان روستایی و مشکلاتشان را می بینیم؟ 
آیا همه چیز در این شهر و مملکت حل شده و فقط مانده هنجارشکنی این جوانان. 
وای بر ما که اینچنین کورکورانه بر مسند قضاوت می نشینیم و حکم صادر می کنیم؟ بجای کشف استعدادها، جذب جوانان و نوجوانان به امور فرهنگی نه تنها با این کارها آنها را بر سرزبانها می اندازید و آبرویشان را می برید، بلکه آنها را از دین و اخلاق دلزده می کنید و فراری می دهید. 
چرا بجای پرکردن چاله چوله های  شهرمان،آستین بالا میزنیم برای کندن چاه و عمیق تر کردن چاله ها. 
چرا اگر هم جایی بی قانونی صورت گرفته اول بجای حاشیه سازی و پرونده سازی، با نرمی و مهربانی و تذکر لسانی آنرا حل نکنیم؟ 
یادمان باشد هر کداممان در تاریخ و هویت و ساختن شهرمان  مسئولیم. اینکه چنین افکار و بی مبالاتی هایی را برای فرزندانمان به ارث بگذاریم باید بدانیم که از هم اکنون باخته ایم. 

ندا سعادتی نسب 
21 شهریور 1400