بزرگنمایی:

گزارش خبرنگار صبح ملت نیوز از نمایش نئاندرتالها به کارگردانی متین اوجانی

شاهکار تئاتر این ایام در تماشاخانه دیوار چهارم!

بعد از مدتها نمایشی فوق العاده زیبا و عمیق را دیدیم که بی ادعا و ساده حرفهای بسیاری را با زیرمتن طنز به مخاطب می رساند و در کار خود بسیار موفق است. نمایش حرفش را در مدت زمانی گفت که باید می گفت، مینیمال و به جا. لحظات مبتکرانه شادی آور نمایش به قدری است که از اکثریت خنده بگیرد و در عین به خنده انداختن مخاطب، او را به تفکر وا می دارد.

در خلاصه نمایش آمده است: «صادق، فیلمنامه نویس جوان، در زندگی برای همه چیز، حتی بارداری همسرش، برنامه ریزی کرده است. ولی این بار ماجرا جور دیگری رقم می خورد.»

نمایش نئاندرتال ها یک کمدی سیاه اجتماعی با رویکرد آسیب شناسی بچه دار شدن زوج های جوان است و همچنین آسیب شناسی نسل جوان و پرسشگری که به دنیا می آیند.یک کمدی درام به غایت زیبا، تلخندی با دست مایه طنز اجتماعی که شاید در جامعه ما زیاد مورد توجه قرار نمی گیرد . نکته‌های اخلاقی تئاتر مناسب افرادی است که تازه دارای فرزند شده‌اند یا می خواهند پدر و مادر شوند. شاید این نمایش را مردها و زنهایی که ازدواج کرده یا در شرف ازدواج هستند، بیشتر از نوجوانان و تازه به بلوغ رسیده ها بفهمند و درک کنند.

قصه از همان ابتدای شروع نمایش شما را میخکوب و درگیر می کند. صدای ذهن نقش پدر در بالکن خانه اش، حرف هایی را می زند که در زندگی تک تک ما با آن درگیر هستیم. یکی از بخش های تاثیرگذار نمایش، لحظه ای است که در میان خنده های بی امان تماشاگران، بعد از دعوا پدر و مادر صحنه را ترک کردند و تماشاگر ماند با سکوت بچه ها، و تآثیر عمیق مخاطب از رنجی که این بچه ها می کشند .

بازی‌های نمایش روان و یکدست و باورپذیر است،بازی شخصیت زن با تسلطی مثال زدنی در ارائه لهجه گیلکی بسیار دلنشین و جذاب از کار درآمده به طوریکه تماشاگر خیال میکند ایشان بومی خطه گیلان هستند درحالیکه اینگونه نیست. و این یعنی قدرت بازیگری؛ یکی شدن با نقش جوری که تماشاگر باور کند هیچ بازی در کار نیست!

صحنه دادگاه نوزادان و همچنین حکم نهایی دادگاه جالب بود. و همچنین صحنه بسیار خلاقانه زایمان. گویی از نمای بالای یک اتاق عمل شاهد اتفاقات هستیم، صحنه های ناب اسلوموشن و هماهنگی حرکات گروه بازیگران در آن قسمتهای آهسته مثال زدنی بود. در همه این صحنه ها، نگاه تماشاگر بر روی بازی‌های هم زمان و گفتمان های همزمان بازیگران می ماند و گاهاً این مخاطب است که انتخاب می کند کدام یک را ببینید و به کدام یک گوش کند.

نمی توان از این کار بدون تحسین بازی پر قدرت زوج وحید الهویی و زهره بختیاری و بازی‌های کلامی جذابشان، بازی شیرین نوزاد ها، و همچنین بازی طنازانه‌ ماهان رهشناس و میلاد ایمانی به راحتی عبور کرد. کارگردان با انتخاب درست بازیگرها و درست بازی گرفتن از آنها سنگ تمام گذاشته است.

متنی گیرا و پرکشش دارد و مخاطب را با خود همراه می‌کند، کاملا آموزنده و منسجم با پیامهای ایهام گونه. پایان قصه در جای صحیح اتفاق افتاد و خلاقیت برگشت به نقطه شروع، داستان کار را تکمیل کرد. لایه‌ طنز کار خیلی جذاب بود، طنزی فاخر، شریف و البته ظریف. بیان درد و رنج اما با لبی خندان. قلم بسیار عالی آقای اوجانی که نشان داد بدون گزافه گویی و لودگی و الفاظ بد هم می توان تماشاگر را خنداند.

نورپردازی و میزانسن ها درست ، و طراحی صحنه و دکور، خلاقانه و جدید و انصافاً معنادار و کاربردی بود .موسیقی به جا و کاملا هماهنگ با روند داستان است. ارتباطی تنگاتنگ با فضای صحنه ها دارد و از آن جمله می توان به موزیک بخش های آهسته به عنوان نمونه برجسته این تناسب یاد کرد.

باید به متین اوجانی بابت نویسندگی، طراحی و کارگردانی این اثر تبریک گفت، چرا که این نمایش برای مخاطب استانداردها و سطح توقع جدیدی ایجاد می کند.

آسیه میرفخرایی-صبح ملت نیوز