بزرگنمایی:

خبر پشت خبر!!!
خبر رسید: خنده های تازه ای قتل عام شدند...
صداهای امیدواری دوباره خاموش شدند...
صندوق حمایت از کودکان، قتل کودکان را محکوم کرد!
سازمان حقوق بشر، زیر پا گذاشته شدن حقوق گمشده ی بشر را محکوم کرد!
آمریکا گفت: تا رسیدن به حقوقتان در کنارتان خواهیم ماند، اما موضوع افغانستان، پیچیده است!
پیچیده است.
پیچیده است.
راستی! آنها دشمن اند!
ما دوستیم!
ما که هر شخص نفرت انگیز دور و برمان را به تحقیر، بین خودمان افغانی صدا می‌زنیم تا باکلاس و متمدن جلوه کنیم!
ما که کودک افغان را وادار میکنیم هوش و استعدادش را حرام نگهبانی از کج و کولگی های زندگی رقت بار ما کند.
ما که اجازه ی تحصیل و کار بر اساس توانمندی را به میهمانی که خود به مملکت آورده ایم نمی‌دهیم.
ما که اجازه ی همدل بودن با ملتمان را به مهمان افغانستانیمان نمی‌دهیم و آنقدر بیمقدارش میکنیم تا زیر مشت کوبنده ی درد، ناله ی مرگ سر دهد...
ما که خبر پشت خبر بیرون میدهیم و با تبریک و تسلیتِ سوارانِ خودی و نخودی و بیخودی این جهان، ظرفیت خبرهای روز مملکتمان را پر میکنیم!
از میدان با شمشیر تشنه به خون، به مسالمت میتازیم و از مسالمت، محض در امان ماندن از تیررس مواخذه ی ملتی، روی میدان را به ذغال افشاء، سیاه میکنیم...
جمع کنید بساط تشریفات تبریک و تسلیتتان را!
حرف جدید چه دارید؟
کجای این زمین را از شر قاتلین کودکان بیگناه، از شر قاتلین پدران کودکان بیگناه، از شر متجاوزین مادران کودکان بیگناه رهانیده اید؟
کجای این زمین را از نحوست وجود انگل های دینباز زبان نفهم پاک کرده اید؟
توانا بود هر که دانا بود!
دروغی بیش نیست.
توانا بود هر که دارا بود.
هر آنکه پول دارد؛ هر آنکه مقام دارد؛ هر آنکه اسلحه دارد.
ما انسانهای ناتوانی هستیم.

قلم ما خنده های آن کودک دیروز را حفظ نکرد.
قلم ما بر درگاه کاغذ ایستاد و حرافی کرد و شاهد پاشیدن خون بر چهره ی دفتر آن کودک بی‌گناهی شد که شب خواب بهشت را در آغوش مادر میبیند و صبح، جهنم چرک و خون، لابد درهای بهشت را برویش میگشاید...
جمع کنید!
بردارید و گورتان را گم کنید و راهی بهشتتان شوید.
ما بهشت و جهنمتان را نمی‌خواهیم.
ما صدای خنده ی کودکانی را میخواهیم که نور کبریایی از تلاوت قهقهه شان عبور کرده و قلبمان را به ایمان تازه می شکوفاند...