بزرگنمایی:

روابط بین‌الملل در قرن 21 


دادگاهی در کره جنوبی حکم داده است که ژاپن باید به خانواده کره‌ای‌هایی که در جنگ جهانی دوم از آنها   بیگاری کشیده شده است غرامت پرداخت کند. ژاپن میگوید دو کشور این قضایا را پنجاه سال پیش فیصله داده اند. اما تنش ظاهرا نامیرای بین دو ملت باعث شد دادگاه وضعیت را از حالت آرامش خارج کند. حال ژاپن نیز در اقدامی تلافی جویانه به شرکت‌های ژاپنی توصیه نموده است باید محدودیت‌هایی برای مشتریان کره‌ای خود قائل شوند. هرچند که ژاپن تا حدودی سهم سنتی خودش از بازار نیمه‌هادی‌ها را به کره‌جنوبی واگذار کرده است، اما هنوز برای ساخت این محصولات نیاز به موادی هست که تقریبا فقط ژاپن قادر به تولید آنهاست. با تنگ کردن گلوی صادرات، شرکت‌های کره‌ای که چیپ‌های پردازنده، حافظه و حتی صفحه نمایش میسازند، دچار مشکل خواهند شد، و این شرایط میتواند قیمت قطعاتی نظیر  سی‌پی‌یو‌ها، رم‌ها، فلش‌ها، پاورها، مانیتورها، تلویزیون‌ها و خیلی از وسایل الکترونیکی و دیجیتال را افزایش دهد.

وقتی نیروی‌ دریایی آمریکا اعلام کرد نیروهای سپاه عامل حادثه رخ داده برای تانکر ژاپنی بودند و اوپراتور ژاپنی اصرار داشت که ادعای آمریکا غلط است ، ترامپ در یک تهدید توئیتری به آنها فهماند که اگر به آمریکا اعتماد ندارند، بهتراست امنیت کشتی‌های خود را خودشان تأمین کنند. 
چندی پیش یکی از به اصطلاح نظریه پردازان عرصه روابط بین‌الملل در توئیتر نوشته بود:
"ترامپ نباید به متحدان آمریکا سیلی بزند! 
چون باعث میگردد در دراز مدت هژمونی خود آمریکا از هم بپاشد!"
اما بد نیست در پاسخ به ایشان توجه صاحب نظران را به این نکته هم جلب کرد که در شرایط خاص متحدانی که گردن خم نمی‌کنند، باید هم سیلی بخورند! 
70 سال از یک موضوعی گذشته، که هرچند در نوع خود جنایت بوده است، اما در برابر کل فجایعی که آن زمان رخ داده است بخش خیلی کوچکی به حساب می آید، انگار این دو کشور فوق صنعتی آسیایی نه تنها توانایی حل و فصل موضوع را ندارند، بلکه از شدت ناسیونالیسم کور، تجارت جهانی را هم مورد تهدید قرار میدهند. این قضیه یک نشانه آشکار بود ازینکه اتفاقا بعضی وقت‌ها یک دوست بیشتر تشر لازم دارد تا دشمن. چرا باید لازم باشد به دو کشور توسعه‌یافته و پیشرفته گفته شود «بتمرگید دیگر جهان به اندازه کافی آبستن بحرانهای پیچیده هست، شما دیگر چرا با تعقل مشکلاتتان را فیصله نمیدهید»؟

کسانی که به شکل آکادمیک روابط بین‌الملل را دنبال کرده اند، نگاه محافظه‌کارانه ای به قضایا دارند حتی به هر نوع رویکرد جدید در نحوه برخورد با متحدان. چون بیشتر محتوای درسی که مطالعه کرده اند از مناقشات قرن بیستم استحصال شده است. اما دیگر خیلی از چیزهایی که در قرن بیستم جواب میداد در قرن بیست و یکم جواب نمیدهد. آمریکا با ترامپ یا بی‌ترامپ، نه تنها باید در نحوه برخورد با قدرت‌هایی که در لیست متحدانش هستند بازنگری کند، بلکه در جواب به این سوال که «چه کسانی باید متحدش باشند و چرا و به چه قیمتی»،  تأملاتی انجام دهد. گرچه سیاست‌های کلی که امثال کلینتون و اوبامادر طول چندین دهه پایه‌ریزی کرده اند گویی به شکل مقدسات در میان ساختارهای لابی گر قدرت سیاسی در آمریکا درآمده است. برای بعضی ساختار شکنان در آمریکا و یا حتی سودجویانی خارج از آمریکا مانند ساکنان کرملین، ترامپ فرصتی است ابراهیم‌وار که به بتکده حمله‌ای صورت بگیرد.

فرهاد علیمیرزائی 
سردبیر سرویس بین‌الملل پایگاه خبری صبح ملت 
@sobhemelat
@dezfuln
Farhad