با توجه به این که پس از گذشت چند سال، ابتدایی‌ترین مشکلات‌ مروم رفع نشده است، این پرسش برای آنان پیش می‌آید که چرا باید به دولتی که مشکلات‌شان را رفع نمی‌کند، رای بدهند. این اتفاق، تنها در کشورهای عقب‌مانده اتفاق می‌افتد. 

وجه اشتراک انتخابات 1400 با انتخابات‌های گذشته نیز در این است که در سال‌های گذشته کاندیداهای نظامی مانند محسن رضایی و محمدباقر قالیباف بودند اما امسال پر تعداد شده افرادی مانند سردار دهقان و سردار محمد هم پا به میدان رقابت گذاشتند. البته آنان ابتدا باید از فیلتر شورای نگهبان عبور کنند تا بتوانند کاندیدای انتخابات 1400 شوند؛ زیرا فردی مانند سردار سعید محمد که چند سال فرماندا قرارگاه خاتمم الانبیاء سپاه بوده است، رجل سیاسی نبوده و پست وزارت را هم نباید به او بدهند زیرا توانایی اداره کشور را ندارد. 

وجه تفاوت عمده انتخابات 1400 با گذشته، لزوم تلاش بی‌کم‌ و کاست مسئولان برای ایجاد رغبت در مردم برای حضور در انتخابات است. شورای نگهبان در این میان می‌تواند نقش موثری داشته باشد تا موجب دلسردی مردم نشود. مردم هنگامی که فرد مورد نظرشان را میان کاندیداها نبینند، رغبتی به شرکت در انتخابات نشان نمی‌دهند.

انتخابات در ایران دوقطبی و مانند سیستم آمریکا است. بهتر است از مستقلین صحبت نشود  چرا که حسن روحانی اصولگرا بوده و با ائتلاف اعتدالیون و اصلاح‌طلبان رای آورد. محمود احمدی نژاد نیز اصولگرا بود. در این دوره از انتخابات رقابت، رقابت این دو جریان است و شانسی بیرون از دسته‌بندی‌ اصلاح‌طلب و اصولگرا وجود ندارد. بنابراین، باید در این مورد تامل کرد اما رقابتی ناعادلانه در انتخابات وجود دارد. 

مشکل اصولگرایان تعدد نامزدهای انتخابات و مشکل اصلاح‌طلبان کمبود کاندیداها است. چهارموتور جریان‌ اصولگرایی کار می‌کند اما اصلاح‌طلبان با یک موتور نرم و نصفه ونیمه حرکت می‌کنند. پس این دوقطبی‌سازی نقشی در میزان مشارکت مردم ندارد و آن قدرها در مایوس کردن مردم موثر نیست.‌

همچنین، نباید فراموش کرد که در 20 سال گذشته، حماسه‌ی دوم خرداد سال 76 در چنین فضایی شکل گرفت. اکنون در سال 1400، اگر فردی بتواند 20 میلیون رای آقای خاتمی را بیاورد، باید به خود بالید. پس دوقطبی سازی زمانی در انتخابات نقش دارد که انتخابات یک انتخابات برابر باشد.