بزرگنمایی:

 مقایسه ای گذرا میان ایران و برزیل در خصوص صنعت هسته ای


     چند روز پیش گردهمایی 20 اقتصاد برتر جهان در ژاپن برگزار شد. تقریبا 60 درصد این کشور ها، ممالکی بودند که بیش از دو یا سه دهه از سبقت گرفتن آنها از ایران در زمینه توسعه اقتصادی و ارتقاء رفاه اجتماعی نمیگذرد و در حالی که قبل از آن از منظر اقتصادی با مولفه های رو به رشد ایران بسیار فاصله داشتند و چه بسا آرزوی رسیدن به شرایط ایران را داشتند. به همین بهانه نگاهی گذرا خواهیم داشت به پیشبرد صنعت هسته ای در دو کشور ایران و برزیل که چند دهه پیش نسبت به ایران در مسیر توسعه بسیار عقب تر بود.

      ولادا سیلوا رئیس‌جمهور وقت برزیل دومین کشور بزرگ قارۀ آمریکا در سال 2007 و تقریبا همزمان با آغاز دوباره برنامۀ اتمی ما توسط محمود احمدی‌نژاد اعلام کرد که برزیل تصمیم گرفته است فعالیت‌های هسته‌ای این کشور را از سر گیرد و هدف استفادۀ مفید از این نیروست اما مدیریت دو شخص و نوع سیستم حکومتی دو کشور ، نتایج کاملا متفاوتی را برجا گذاشت.

برزیل ٢٠ سال قبل از آن بر اثر فشار آمریکا فعالیت‌های هسته‌ای خود را کاملا متوقف کرده بود زیرا در آن زمان برزیل یک حکومت نظامی دیکتاتوری داشت و حرکت آنها بسوی برنامه اتمی درحالی بود که کشور در فقر کامل به‌سر میبرد و هیچ یک از نیازهای اولیه ملت تامین نمی‌شد ، ولادا سیلوا رئیس‌جمهور وقت برزیل برخلاف محمود احمدی‌نژاد برای اعتمادسازی جامعه بین الملل نسبت به فعالیتهای هسته‌ای این کشور از روش‌های متفاوتی استفاده کرد از جمله اینکه برزیل عضو پیمان منطقۀ عاری از سلاح هسته‌ای شد و بخشی از برنامه‌های موشکی خود را کنار گذاشت ، سپس برای اعتمادسازی بیشتر همراه با آرژانتین مرکز مشترکی برای نظارت بر فعالیت هسته‌ای یکدیگر تاسیس کردند و با باز شدن فضای سیاسی در برزیل گروه‌های طرفدار محیط زیست و خبرنگاران فعالیت‌های خود را با موشکافی بیشتر آغاز کردند اما مهم‌ترین عامل اعتماد جامعه بین المللی به برزیل قانون اساسی کنونی این کشور است که تنها قانون اساسی در دنیاست که داشتن بمب اتمی را ممنوع کرده و اینگونه امروز برزیل با هزینه‌ای به مراتب کمتر از ایران و بدون تحریم‌های جهانی دارای ٣ نیروگاه اتمی پنج برابر بزرگتر از بوشهر و همچنین تاسیسات اتمی بروز شده و کاملا تجاری ست.

برزیل همان کشور فقیر دیروز در سال 2019 هشتمین اقتصاد برتر جهان و دومین کشور جذب کننده سرمایه خارجی‌ در جهان است و از کشوری کاملا بدبخت و عقب مانده مبدل به جامعه‌ای دموکرات و پیشرفته شده که در سطح جهان حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد , برگزاری موفق جام جهانی و میزبانی در المپیک در شرایطی که کشور ما توان اخذ میزبانی بازی‌های جام ملتهای آسیا را هم در رقابت با امارات ندارد میتواند مقایسۀ ساده‌ای باشد .

البته خود برزیلی‌ها از مقایسه ایران و برزیل به شدت خودداری میکنند زیرا آنها معتقدند هویت خاص یک دولت باعث میشود جامعه بین‌المللی او را به‌ عنوان کشوری دیپلماتیک بشناسد که از طریق مذاکرات به‌دنبال رفع اختلافات با سایر ملت‌هاست یا کشوری جنگ طلب که تهدیدی برای امنیت جهان محسوب میشود.

    تقریبا همۀ کشورهای دنیا به جز مسئولان خودمان میدانند که مشکل اصلی غرب در مسئله هسته‌ای ایران نه موضوع غنی‌سازی بلکه رفتار ایران است چرا که امروزه شعارهای ایدئولوژیک در سطح جهانی خریداری ندارد و جهت حرکت کشورها برای رفاه و توسعه ملت‌هاست و غیر از این هرچه که باشد یک عقب‌گرد تمام‌عیار است.

فرهاد علیمیرزائی
سردبیر سرویس بین‌الملل پایگاه خبری صبح ملت
@sobhemelat
@dezfuln