بزرگنمایی:

یادداشت / 
فاطمه سادات  اشرفی زاده
اسم این روز  سیزده بدر باشد یا روز طبیعت یا هر نام دیگر و مناسبتش بر اساس اسطوره ها  به کیومرث برسد و یا جشن تقدس آب ،  هر چه باشد سیزده فروردین ، با فرهنگ مردم این سرزمین ، گره خورده است و روز جشن و شادی  است فرصتی است تا اندوه از دل بزداییم و با طبیعت مانوس شویم.

واپسین روز تعطیلات نوروز است . تعطیلاتی که  طلیعه بهار و سال نو ، مبارکش کرده اند و بوی سبزه و شکوفه می دهد.
 مردمی که به بهار عشق می ورزند ، می خواهند در آخرین روز تعطیلات ، کام دل از طبیعت بگیرند.
گروهی بساط سبزه  لگدکوب می کردند و گروهی  زیر سایه درختی یا کنار نهری یا جنگلی بساط می گستراندند.

 دوستداران و حافظان  طبیعت ،  در این روز هم کوه و  دشت و رود را  پاکیزه می کنند و حفظ  محیط زیست و حرمت به طبیعت را به نمایش می گذارند.
در این روز ، سبزه هایی که زینت بخش سفره هفت سین بودند ، به دشت و رودخانه هدیه می شوند. 
کودکان  شادمان از اینکه اهالی خانه  ، برای سفر به طبیعت ، تدارک می بینند.
جوانان آرزوها را  در دل مرور می کنند تا  سبزه ها را گره بزنند.
آرزوها متنوع هستند از قبولی کنکور گرفته تا  یافتن شغل و خرید خانه و یافتن شریک زندگی و .....
اگر چه برآورده شدن آرزوها  با گره زدن سبزه تحقق نمی یابد  اما این گره ها ،  نوعی سرگرمی و امیدبخشی بود . شاید هم  نشانی از پیوند و دوستی انسان با طبیعت است. 

روز طبیعت ، روز قدردانی از  طبیعت است برای تمام زیبایی ها و نعمت هایی که به انسان ها هدیه کرده است.
قدردانی از کوه و درخت و جنگل که تفرجگاهی برایمان گسترده اند.
 از  سبزه ها و بابونه ها و شقایق هایی که بی هیچ رنج کاشت و داشت ، سخاوتمندانه بر پهنه دشت ها می رویند.
قدردانی از چشمه و رود که از دل سنگ جاری می شوند و می خروشند. از کوه که از کوهپایه تا قله اش ، نشان از استواری دارد.
اگر چه امسال ،  روز طبیعت در خانه می مانیم اما خاطرات دوستی با طبیعت را از یاد نمی بریم. دیدن مناظر زیبای طبیعت -- چه حقیقی ، چه مجازی -- یادآوری خوبی است که قدر زیباترین نعمت های عالم هستی را بدانیم.

روز طبیعت ،  پاسداشت زمین و آب و کوه و دشت است که نسبت به آنها مهر بورزیم.
 به آنها آسیب نرسانیم  و بهره مندی از آنها را  برای نسل های آینده هم فراهم سازیم.