نایب‌رییس جامعه بومگردی کشور درباره چگونگی نظارت بر فضاهای سنتی و اقامتگاه‌های بومگردی می‌گوید: با وجود نظارت مستقیم و مستمر دستگاه‌های مختلف از نیروی انتظامی گرفته تا وزارت اطلاعات، چگونه هنوز نظارت و مجوز این اقامتگاه‌ها محل سوال است؟!
اکبر رضوانیان که ریاست جامعه بومگردی استان اصفهان را نیز به عهده دارد، به ایسنا گفت: همه تاسیسات گردشگری سال سختی را سپری کردند؛ در این یک سال مهمان نداشتند که یک لیوان آب دستش بدهند، چگونه می‌گویند در برخی از این خانه‌ها برای مهمان شراب سرو می‌شود؟!
او اظهار کرد: بارها درخواست و تاکید شده مانع گسترش و فعالیت اقامتگاه‌های غیرقانونی شوند. روستاهای زیادی داریم که فقط دو اقامتگاه بومگردی دارند درحالی که تعداد زیادی خانه بدون مجوز در کنار آن‌ها فعالیت می‌کنند، این خانه‌ها هیچ ارتباطی به بومگردی‌ها ندارند و ما هم به فعالیت آن‌ها معترض هستیم.
رضوانیان با بیان این‌که برای کسب مجوز اقامتگاه بومگردی باید مراحل زیادی طی شود و نظارت‌ها مستمر از سوی دستگاه‌های مختلف صورت می‌گیرد، افزود: مثلا اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در هر استان ناظر بر مسائل فنی، تاریخی و ثبت ملی ساختمان است. اداره‌های بهداشت، نظارت‌های مربوط به آشپزخانه، محل تهیه غذا و آشپزها را انجام می‌دهند. پلیس نظارت بر اماکن نیروی انتظامی نیز با نظارت‌های سرزده مهمان‌ها را کنترل می‌کند و اگر بومگردی و یا اقامتگاهی، مهمان بدون مدارک پذیرفته باشد، بلافاصله پلمب می‌شود. آتش‌نشانی هم بر امنیت اقامتگاه ناظر است و پیش از صدور مجوز، مدیریت و صاحب اقامتگاه و برخی نیروها نیز از اداره اطلاعات استعلام می‌شوند و سوابق آن‌ها بررسی می‌شود. با وجود این تعداد دستگاه ناظر و سختگیری در صدور مجوز، چرا هنوز برخی سوال می‌کنند چه کسانی و کجا روی بومگردی‌ها نظارت دارند؟! شاید آن‌هایی که در این‌باره اظهارنظر کرده‌اند در این‌باره اطلاعات ندارند.
او سپس این سوال را مطرح کرد که آیا این دلیل قانع‌کننده‌ای است که هر شخصی از هر جایگاهی برخی اتفاقات را که مورد تایید ما هم نیست، به همه بومگردی‌ها و صاحبان تاسیسات گردشگری تعمیم دهد؟ این اقامتگاه‌ها مطابق قانون جمهوری اسلامی مجوز دارند و تحت نظارت هستند.
رضوانیان با بیان این‌که خانواده‌محور بودن بومگردی‌ها سبب شفافیت در ساختار آن‌ها شده که اصلِ آن در تضاد با فساد است، گفت: بومگردی‌ها اغلب در بافت روستایی و تاریخی شهرها ایجاد شده‌اند؛ در کنار مسجد و حسینیه و مکان‌هایی که با اعتقادات و فضاهای بومی منطقه درهم تنیده شده است. نیروی حاضر در آن‌ها معمولا از جامعه محلی است و با آن‌ها تعاملاتی دارد. بنابراین بومگردی به پایداری خود، شهر، روستا و مردم محلی فکر می‌کند و منجر به اشاعه فساد نمی‌شود.
نایب‌رئیس جامعه بومگردی با اشاره به بیکاری بومگردی‌ها اظهار کرد: نه تنها بومگردی‌ها، بلکه همه تاسیسات گردشگری نزدیک به دو سال است وضعیت اقتصادی و معیشتی خوبی ندارند. این اقامتگاه‌ها معمولا دو طیف مسافر دارند؛ گردشگران خارجی و طبیعت‌گردان که بعد از خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام، سفر توریست‌های خارجی به ایران کم شد و بعد از گرانی بنزین هم سفرهای داخلی کاهش یافت. در تمام این مدت دغدغه همه ما حفظ نیروی انسانی و بقا بوده است. در این یک سال هم ارتباط‌مان را با 16 استان که جامعه بومگردی دارند مستمر ادامه داده‌ایم تا مبادا اقامتگاهی از چرخه خارج شود و یا نیروها بیکار شوند. آخرین لطفی هم که به ما شده وام با سود 12 درصد و بازپرداخت دوساله بود که نمی‌دانم چند درصد از بومگردی‌ها یا تاسیاست گردشگری موفق به دریافت آن شدند. متاسفانه گردشگری همه‌طوره مورد بی‌مهری است.
او افزود: همه ما شرایط دولت و تحریم‌ها را متوجه هستیم. عطای حمایت را هم بخشیده‌ایم. حداقل بی‌انصاقی نکنند. خوش‌باور بودیم که از ما به خاطر اشتغال‌زایی، ارزآوری، رونق اقتصاد در بافت‌های تاریخی و روستایی و تبدیل تهدیدها به فرصت، حمایت می‌شود. کفه فرهنگی در این اقامتگاه‌ها بر کفه تجارت سنگینی می‌کند؛ در بسیاری از این اقامتگاه‌ها روی آیین‌ها و سنت‌ها تاکید بسیاری می‌شود، به طوری که بیشتر آن‌ها پاتوق‌های فرهنگی، مذهبی و ایرانی ـ اسلامی شده‌اند. حال امکان دارد در بعضی جاها شاهد اتفاقات ناگوار باشیم اما آیا این اتفاقات در جای دیگر رخ نمی‌دهد؟ آیا با یک اتفاق باید آبروی کل صنف را ببرند؟ بومگردی یک واژه معمولی نیست، گویای هویت و رنج جماعتی است و نباید به سادگی آن را کنار واژه فساد بگذارند.
رضوانیان از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی درخواست کرد نسبت به اظهاراتی که مطرح شده مواضع منفعلانه نداشته باشد و با توجه به جایگاه ویژه علمای دینی و نمایندگان مجلس در بین مردم، دیداری با آن‌ها داشته باشد تا نقش گردشگری در ارزآوری و اشتغال‌زایی و اثر تحریم و کرونا بر معیشت آن مطرح شود تا حداقل شاهد حمایت‌های لفظی باشیم و کمی دلگرم شویم.
او اظهار کرد: گردشگری در این دوران خیلی سختی کشید. به این فکر کنیم یک روستایی که با هزار امید خانه‌اش را به بومگردی تبدیل کرده و یک سال هم بدون هیچ درآمدی با بدهی پشت سر گذاشته، وقتی می‌شنود در کنار فعالیتش از کلمه «فساد» استفاده شده، چقدر ادامه مسیر برایش دشوارتر می‌شود.
افزایش بومگردی‌ها به عنوان اقامتگاه «ارزان» و «خانواده‌پسند» یکی از ایده‌های علی‌اصغر مونسان از زمان آغاز ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بود. سقف عددی که او به آن فکر می‌کرد دوهزار واحد بومگردی بود که البته از ابتدا به این نگاهِ صرفا آماری نقدهایی وارد شد. در نهایت، علی‌اصغر مونسان، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی زمستان 98 خبر داد که تعداد بومگردی‌ها از مرز دوهزار واحد عبور کرده است؛ اقامتگاه‌هایی که دقیقا از همان روزها که همزمان شد با شیوع ویروس کرونا، یک سال تعطیلی و بیکاری را تجربه کرده‌اند و برخی از آن‌ها برای رهایی از بار هزینه‌ها حتی به حراج گذاشته شده‌اند.
انتهای پیام