بزرگنمایی:

به بهانه جریحه دار شدن احساسات عمومی در جریان چند مورد درگیری ماموران شهرداری با دست فروشان. 

اگر سن و سال شما اقتضاکند شاید زنجیرهای دانه درشت و بزرگی را که بردر ورودی بعضی از امام زاده ها آویزان بود دیده باشید. درآن زمان معمولا کسانی که برای حاجت گرفتن و راز و نیاز به این امامزاده ها می آمدند برای اجابت دعا ،زنجیررا گرفته و تکان می دادند.  رفتاری که در این روزگار منسوخ شده است.
 فکر می کنم  ریشه این حرکت بر گرفته از قصه  زنجیر عدالت انوشیروان عادل باشد. می گویند انوشیروان بر درکاخ خود زنجیری آویزان کرده بود تامردم  با تکان دادن آن برای تظلم خواهی و شکایت  به شاه دسترسی داشته باشند.
 می گویند روزی الاغی خود را به این زنجیر مالاند و رنجیر صدا کرد. انوشیروان گفت : این الاغ هم حتما برای داد خواهی آمده است . پس دستور داد تا صاحب الاغ را پیدا کنند و برای رها کردن الاغ بعد از آن¬که عمری از او کار کشیده است ، باز خواست کنند. 
منظور نگارنده از تحریر داستانهای تاریخی تاکید بر راست یا دروغ بودن این  داستان ها نیست بلکه منظور اهمیتِ توجه به عدالت و تظلم خواهی مردم کوچه و بازار است ، که گاهی به دلایلی دستشان از رسیدن به مقامات و ادارات مسئول کوتاه است.  
برخوردها خشن و ظلم های به ظاهر کوچک وناچیز اجتماعی تاثیر مهمی در احساسات و اعتماد و اعتقاد مردم دارند. هر کشوری برای هدایت و راهنمایی افکار عمومی جامعه و اعتماد آنها به سیستم اداری و عدالت اجتماعی هزینه های بسیاری را متحمل می شود. بی توجهی به تظلم خواهی مردم عادی و کم اهمیت جلوه دادن آن باعث بی اعتمادی مردم وگاه تبعات سنگین و غیر قابل جبران می شود و مانند موریانه پیوندهای بین مردم و سیستم مدیریت دولتی را می خورد و فرو می ریزد.
یادمان باشد حوادثی را که به عنوان بهار عربی می شناسیم ، یکی جرقه اش از برخورد یک مامور دولتی با یک دست فروش شروع شد. البته فرهنگ و موقعیت و مدیریت کشور ما بسیار متفاوت وقابل قیاس نیست اما از باب تذکر باید گفته های قرآن مجید را نصب العین خود قرار دهیم ، که همه حوادث و اتفاقات برای انسان آگاه و با بصیرت درس و عبرت است.  فاعتبروا یا اولی الابصار

توضیح: تا آنجا که شنیده ام از این زنجیرها بر سر در ورودی بقعه ی متبرک محمدبن جعفر در جنوب شهر دزفول و بقعه ی شاه رکن الدین در مرکز شهر هم وجود داشته اند.

امیر کرامت نیا / دزفول    پنجشنبه 18 /10/99