بزرگنمایی:

📚 *٢٧ شهریور؛ روز ملی شعر و ادب پارسی*

روز بیست و هفتم شهریور ماه، مطابق با سالروز درگذشت شهریار، شاعر ایرانی، روز ملی شعر و ادب پارسی نام گذاری شده است.

زبان و ادب فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام شناخته شده که برخلاف اتفاقات ناگواری که رخ داده است، اما همچنان این زبان زیبا و دلنشین در دورترین نقاط جهان مورد استفاده قرار می گیرد.

 

همچنین اشعار چنان نقش مهمی در زندگی ما دارند که از بدو تولد تا به هنگام مرگ مارا یاری می کنند، از این رو شورای انقلاب فرهنگی، بیست و هفتم شهریور ماه را روز ملی شعر و ادب پارسی نامید.

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار  متولد 1285، اهل آذربایجان می باشد، وی به زبان های فارسی و ترکی نیز شعر های فراوانی سروده.

 

پس از گذراندن دوران راهنمایی به مدرسه دارالفنون تهران رفت و پس از آن در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شد، اما به دلیل شکست ها و ناراحتی هایی که برایش به وجود آمده بود ترک تحصیل کرد، اما پس از مدتی به تبریز بازگشت و دانشگاه تبریز که او را به عنوان یکی از پاسداران شعر و ادب میهن می دانست، عنوان دکترای افتخاری دانشکده ادبیات تبریز را به او اعطا کرد.

مهم ترین اثر شهریار منظومه حیدر بابایه سلام (سلام به حیدر بابا)، که یکی از شاهکاری های ادبیات زبان ترکی است، می باشد و همچنین این منظومه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به هشتاد زبان مختلف دنیا ترجمه شده است.

وی پس از تحمل فراز و نشیب های زندگی سرانجام در غروب بیست و هفتم شهریور ماه سال 1367 دیده از جهان فرو بست و بنا به وصیت خویش در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.


شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم
به جلد رهگذر اما در انتظار تو بودم

نسیم زلف تو پیچیده بود در سر و مغزم
خمار و سست ولی سخت بی قرار تو بودم

همه به کاری و من دست شسته از همه کاری
همه به فکر و خیال تو و به کار تو بودم

خزان عشق نبینی که من به هر دمی ای گل
در آرزوی شکوفائی و بهار تو بودم

اگر که دل بگشاید زبان به دعوی یاری
تو یار من که نبودی منم که یار تو بودم

چو لاله بود چراغم به جستجوی تو در دست
ولی به باغ تو دور از تو داغدار تو بودم

به کوی عشق تو راضی شدم به نقش گدایی
اگر چه شهره به هر شهر و شهریار تو بودم