بزرگنمایی:

بارها و بارها دیده ایم و میبینیم که این میزان تلاش برای حذف زنان از حوزه های اجتماعی نه تنها باعث گسترش عفاف و عفت مورد نظر محافطه کاران نشده و نخواهد شد بلکه در عمل نتیجه برعکس داده و باعث شکل گیری تصویری مخدوش و جنسیت زده از زنان می شود.

باور ندارند کافیست به میزان مصرف لوازم آرایشی و عمل جراحی زیبایی و فضای حاکم بر اینستاگرام نظری بیفکنند ... .


این سخنان مولوی در "فیه ما فیه" برای ما ایرانیان نمود بیشتری دارد:
"الانسان حریص علی مامنع. هرچندکه زن را امر کنی که پنهان شو او را دغدغه "خود را نمودن" بیشتر شود و خلق را از نهان شدن او رغبت به آن زن بیش گردد. پس تو نشسته ای و رغبت را از دو طرف زیادت می کنی و می پنداری که اصلاح می کنی! آن خود عین فساد است! اگر او را گوهری باشد که نخواهد فعل بد کند، اگر منع کنی یا نکنی؛ او بر آن طبع نیک خود و سرشت پاک خود خواهد رفتن، فارغ باش و تشویش مخور و اگر به عکس این باشد، باز همچنان بر طریق خود خواهد رفتن. منع؛ جز رغبت را افزون نمی کند علی الحقیقه"

 این نگاه مولانا را ژاک لاکان در قرن بیستم با زبان روانکاوی و با گزاره هایی مانند "میل هماره میل دیگریست" و "اگر خدا نباشد هیچ چیز مجاز نیست" توضیح می دهد. 



در جامعه ما دهه هاست که تلاش می شود برای دفع و کم شدن فساد اخلاقی، زمینه های برقراری ارتباط میان زنان و مردان را کاهش بدهند. متولیان سیاسی و فرهنگی کشور یکی از راههای کم کردن این ارتباط را ایجاد برخی ممنوعیت ها برای زنان (مانند ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاهها) یا تفکیک و جداسازی زن از مرد در ورودی دانشگاه و اتوبوس و مدرسه و پارک و امثالهم می دانند و قوانین بسیاری هم در این زمینه تصویب و اجرا کرده اند. 

 حالا بعد چندین دهه اجرای چنین سیاست هایی کافی است سری به دبیرستان های پسرانه (دخترانه اطلاع خاصی ندارم) کشور بزنیم تا شکست و نتیجه معکوس چنین سیاست هایی را به وضوح مشاهده نماییم. امروزه در اغلب دبیرستان های کشور با نوجوانانی مواجه می شویم که هنگام سخن گفتن از دختران و زنان از واژه های به شدت زننده و زشتی استفاده می کنند. نوجوانانی که شناختشان از زن در هاله ای از جهل و خشونت کلامی استوار است و از زن را چیزی جز چند کلیپ "بدن نمایان" ایستاگرامی و برخی جک های جنسی چیز دیگری نمی دانند. اغلب این نوجوانان هنگام صحبت از زنان برداشتی به شدت مخدوش و جنسی از جنس مخالف خود دارند و هنگام سخن گفتن از دختران چیزی جز برجستگی های و اندام های جنسی آنها را نمی بینند. در این دبیرستان ها از دیوار نوشته های دست شویی ها و میزهای کلاس گرفته تا شوخی های رکیک با برخی کلمات و نقاشی های مخفیانه که در کلاس های حوصله سر بر ترسیم می کنند، همگی واژه ها و تصاویری رکیک و توهین آمیز در مورد زنان است. 

 ذهنیت مخدوش و زننده نوجوانان پسر در مورد زنان و دختران بیشتر از آنکه محصول تفکر یا برداشت شخصی این نوجوانان باشد، محصول گفتمانی است که در آن رشد می یابند. گفتمان رسمی با سرپوش گذاشتن بر ارتباط و شناخت و جدا کردن کامل دختران و پسران اجازه شکل گیری شناخت صحیح و سالم یکدیگر را سلب نموده و باعث برانگیخته شدن حس کنجکاوی نوجوانان نسبت به یکدیگر می شود. بسیاری از این نوجوانان برای شناخت جنس مخالف و ارضا حس کنجکاوی به روش های دیگری مانند سرچ در اینترنت یا تماشای برخی کلیپ ها و فیلم ها روی آورده و درک مخدوش و نادرستی از زنان به دست می اورند. نظام آموزشی با جدا کردن دختران و پسران از همان کودکی باعث می شود آنها شناخت درستی از کارکرد و توانایی های جنس مخالف خود نداشته باشند.

نظام آموزشی با تفکیک جنسیتی اجازه نمی دهد، پسران از همان کودکی دخترانی را در کنار خود ببینند که ممکن است باهوشتر از آنها باشند (که اگر همسرشان در آینده موفق تر بود حسادت نکنند) نمرات بهتری از آنها کسب کنند (که اگر در آینده زنی به رتبه های بالای علمی رسید به دنبال حذف او نروند) در مواجه با تنبیه همکلاسی ها عواطف انسانی بیشتری به خرج دهند. (با تاثیرپذیری از آنها روحیه دگر ستیز و آزارگرشان تلطیف شود) با دخترانی آشنا شوند که جذب و قدرت مدیریت بالایی داشته و مبصر کلاس باشند (که اگر در آینده زنی را مدیر یا مسئول خود دیدند شاخ درنیاورند و به دنبال تمسخر و توهین به او نباشند) 

 پسرانی که از ابتدا از دختران جامعه به صورت جداگانه رشد یافته و تعلیم می بینند، هیچگاه به صورت تجربی با دختری با چنین ویژگی ها و توانایی هایی (علمی، مدیریتی، عاطفی و..) مواجه نمی شوند و در ذهنیت خود از دختران، موجودی که کارکرد اصلی او زاییدن، شستن و خدمت جنسی به مردان است ترسیم می کنند‌ و با چنین ذهنیتی به سراغ زنان جامعه خود می روند. در چنین جامعه ای بسیاری از زنان هم کم کم به موقعیت و نگاه ایجاد شده به آنها توسط مردان (ابژه جنسی مردانه) تن می دهند و نقش خود در این قالب را می پذیرند. این میزان غیر طبیعی از مصرف لوازم آرایشی تا اعمال جراحی زیبایی و این چهره ها و صورت های دفورمه شده توسط مواد آرایشی و شیمیایی همگی نشانگر و برون داد چنین نگاه کنترلی است که می خواست مسیر "میل" را با "منع" تغییر دهند.