بزرگنمایی:

 
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در مقاله‌ای به اهمیت سلامت الکترونیک در مقابله با بیماری‌های فراگیر مانند کووید 19 (ویروس کرونا) پرداخت.
به گزارش ایسنا، دکتر سعید رضا عاملی، استاد گروه ارتباطات دانشگاه تهران در مقاله‌ای به اهمیت سلامت الکترونیک در مقابله با بیماری های فراگیر مانند کووید 19 (ویروس کرونا) پرداخت و گفت: در طول تاریخ، همواره شیوع بیماری ­های عفونی، از شیوع طاعون در آتن (430 ق.م) که نخستین بیماری عفونی فراگیر بود ( کمیسیون پهن‌­باند برای توسعه پایدار، 2018) تا کووید 19 که جدیدترین بیماری فراگیر در وسعت جهانی است، خسارت­‌های جبران ناپذیری بر انسان و حیات اجتماعی و اقتصادی او داشته است.
وی در ادامه آورده است: نگاهی به خطر سیر بیماری ­های فراگیر نشان می­ دهد که فاصله شیوع چنین بیماری­ هایی در دهه اخیر نسبت به قبل کوتاه ­تر شده است.
در دوره معاصر، در شرایط تهدید ویروس­ های فراگیری مانند کرونا یا حوادث طبیعی مثل سیل و زلزله، خدمات سلامت الکترونیک، امکان مهمی در تامین سلامت عمومی، اعم از پیشگیری، رصد، تشخیص، اولویت بندی اقدامات، درمان و پیگیری است.
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنین تاکید کرد: زمانی که ریسک بیماری به سطح همه مردم نزدیک می­ شود، امکان اتصال مردم  به شبکه ارتباطی مشترک (اینترنت)، که امروز نزدیک به 60 میلیون نفر جمعیت ایران امکان دسترسی به اینترنت و شبکه ­های ملی و بین ­المللی اجتماعی را دارند (مرکز برنامه ­ریزی و نظارت راهبردی سازمان فناوری اطلاعات، 1398)، فرصتی مهم برای کاهش توسعه بیماری­ ها و ارائه خدمات بهداشتی و سلامت عمومی و درمان فراگیر از طریق ارائه دانش ­های لازم عمومی و فردی به حساب می­ آید.
استاد ارتباطات دانشگاه تهران ادامه داد: اصطلاح «سلامت الکترونیک» نخستین بار در سال 1999 در سطح آکادمیک مطرح شد. تا پیش از آن، این مفهوم در بخش صنعت و بازاریابی در ارتباط با هر چیزی که مرتبط با رایانه و پزشکی بود، مورد استفاده قرار می­ گرفت. ایزنباخ (2001) در مقاله «سلامت الکترونیکی چیست؟» این مفهوم را به عنوان «زمینه در حال ظهوری میان انفورماتیک پزشکی، سلامت عمومی و کسب و کار تعریف کرده که به خدمات و اطلاعات مربوط به سلامت که از طریق اینترنت و فناوری­ های مرتبط با آن ارائه می­ شود یا بهتر می­ شود، اشاره دارد.
به گفته وی، سازمان بهداشت جهانی نیز (2019) سلامت الکترونیکی را به عنوان «استفاده مقرون ­به ­صرفه و امن از فناوری­ های اطلاعاتی و ارتباطاتی برای پشتیبانی از سلامت و زمینه­ های مرتبط با سلامت تعریف کرده که شامل خدمات مراقبت سلامت، نظارت بر سلامت، ادبیات سلامت، و آموزش، دانش و تحقیق سلامت است.»
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی افزود: در حوزه «سلامت الکترونیکی»، کاربرد فناور­ی ­های موبایل، مفهوم «سلامت همراه» را مطرح کرده که با هدف بهبود سلامت عمومی گسترش یافته است. این مفهوم برای نخستین بار توسط لاکس مینارایان و استپانیان[2] در سال 2000 مطرح شد و پس از آن عمومیت یافت. در سال 2003، استپانیان و لاکال سلامت همراه را به عنوان «فناوری­ های ارتباطی و شبکه­­ ای همراهِ در حال ظهور برای سیستم­ های مراقبت سلامت» تعریف کردند و در ادامه در سال 2004، استپانیان و دیگر همکارانش در تکمیل مطالعات پیشین خود توضیح دادند که سلامت همراه مفهومی است که «حوزه­ های شبکه ­سازی، رایانش موبایل، سنسورهای پزشکی و دیگر فناوری ­های ارتباطی در مراقبت سلامتی» را پوشش می­ دهد و بر این اساس، سلامت همراه اشاره به «رایانش موبایل، سنسور پزشکی و فناوری­ های ارتباطاتی برای مراقبت سلامت» دارد.
به گزارش ایسنا، متن کامل این مقاله در سایت شورای عالی انقلاب فرهنگی منتشر شده و در این لینک قابل مطالعه است.