بزرگنمایی:

به گزارش خبرنگار ایرنا شهلا کاظمی پور در نهمین کنفرانس ملی انجمن جمعیت شناسی ایران با عنوان پویایی جمعیت و سرمایه انسانی در ایران با ارائه مقاله ای تحت عنوان «فرصت‌ها و چالش‌های سرمایه انسانی زنان در ایران» افزود: سرمایه انسانی شامل دانش، مهارت و خلاقیت و سلامت فرد تعریف شده است و پایدارترین و تجدیدپذیرترین سرمایه، سرمایه انسانی است.
وی ادامه داد: دانش نهادینه شده در نیروی کار و سرمایه انسانی است که شامل آموزش رسمی، آموزش های ضمن خدمت، آموزش های فنی حرفه ای و همچنین تجربه است.
این جمعیت شناس تاکید کرد: در دهه اخیر نابرابری سرمایه انسانی در زنان و مردان مورد توجه قرار گرفته و کمتر هم شده است. همچنین به موازات آن رشد اقتصادی نیز افزایش یافته است و کشورهای در حال توسعه به این مقوله توجه خاص دارند.
وی افزود: اشتغال زنان موجب می‌شود که سطح درآمد خانوار افزایش یابد.  همچنین شاهد افزایش خدمات در جامعه و شاهد کاهش فشار بر سرپرستی خانوار بر مردان باشیم.
کاظمی پور ادامه داد: در این مقاله بررسی هایی راجع به اشتغال زنان و مردان در بین سنین 25 تا 64 سال با تحصیلات عالی شده است و این بررسی ها نشان می دهد که در هرم سنی، جمعیت در این گروه سنی تقریباً برابر است و میزان تحصیلات عالی در سال‌های 85 تا 95 برای خانم ها و آقایان افزایش پیدا کرده و به تدریج میزان تحصیلات خانم ها به آقایان نزدیک شده است.
وی تصریح کرد: اگر چه سهم آموزش عالی در بین بانوان بالا رفته اما همچنان اشتغال در بین بانوان تحصیل کرده ما پایین است.
این عضو هیات علمی دانشگاه تهران تاکید کرد: اما به صورت کلی میزان اشتغال زنان با تحصیلات عالی نسبت به دیگر زنان که از تحصیلات عالی برخوردار نیستند بیشتر است.
وی ادامه داد: این در حالی است که میزان اشتغال در بین مردان با تحصیلات عالی و همچنین مردان بدون تحصیلات عالی تقریباً برابر است.
کاظمی پور ادامه داد: بررسی اطلاعات سال 90  نشان می دهد که سهم کارفرمایان زن بسیار کمتر نسبت به مردان در گروه‌های سنی است و همچنین شغل قانونگذاری نیز در بین زنان کم است اما میزان زنان متخصص بیشتر است.
تهران بیشترین سهم از نظر مبداء  و مقصد مهاجرتی را دارد
لیلا زندی جمعیت شناس از دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد اظهار کرد: تهران به عنوان استانی که رتبه اول شاخص توسعه انسانی را دارد بیشترین سهم را از نظر مبدا و مقصد مهاجرتی به خود اختصاص داده است.
 وی در این نشست با ارائه مقاله ای با عنوان توصیف و پیش‌بینی ساختار فضایی مهاجرت های بین استانی در ایران گفت: بر اساس پیش بینی های ساختار فضایی مهاجرت های بین استانی در دوره زمانی سال های 1390 تا 1395 می‌توان گفت که تهران  در سال 1400 بیشترین سهم مهاجرت با 34 درصد را به خود اختصاص  را به خود اختصاص داده است.
 وی ادامه داد: همچنین در سال 1400 هم  51 درصد از مهاجرت نیز به 10 استان دیگر کشور با بالاترین شاخص توسعه انسانی مربوط می شود.
زندی تاکید کرد: در این مقاله با به کارگیری مدل های خطی به توصیف و پیش‌بینی ساختار فضایی مهاجرت های بین استانی ایران در دوره زمانی 5 ساله بین سال 90 تا 95 پرداخته شده است.
 این جمعیت شناس تاکید کرد: مدل های مهاجرتی ابزاری را برای تحلیل و پیش‌بینی ساختار فضایی مهاجرت‌ها فراهم می کند.
 وی افزود :داده های مهاجرتی بین استانی در دو دوره سرشماری 1390 و 1395 مورد تحلیل قرار گرفته و سپس بر پایه این اطلاعات جریان های مهاجرتی بین استانی در افق 1400پش بینی شده است و این تحقیق بر اساس شاخص توسعه انسانی در کشور گردآوری شده است که می تواند در ارزیابی الگوهای اخیر مهاجرت بین استانی یافته هایی را ارائه دهد.
 وی تاکید کرد: مشاهده ساختار فضایی مهاجرت های داخلی در کشور بیانگر آن است که جریان های مهاجرتی بین استانی در آینده نزدیک احتمالاً در امتداد روند مهاجرت های دوره های اخیر به وقوع خواهد پیوست.