بزرگنمایی:

در سال 1332 در دزفول متولد شدم . مادرم دزفولی و از محله کرناسیان و پدرم کُرد  والی از منطقه آبدانان بودند . اجداد پدری من به دلایلی از آبدانان به منطقه ای بین شوش و اندیمشک  مهاجرت می کنند . فرزند ارشد خانواده هستم که یک برادر و پنج خواهر دارم . پدرم به عنوان راننده قطار  در راه آهن اندیمشک  بود .  سکونت در منازل سازمانی راه آهن اندیمشک ، رفتن گاه و بی گاه  همراه پدر به راه آهن و دیدن لکوموتیوهایی که با زغال سنگ کار می کردند ، سوت های ممتد  قطار  ، تحصیلات ابتدایی در مدرسه شاپور اندیمشک  و شرکت در تیم های فوتبال  ،  بخشی از خاطرات کودکی مرا تشکیل می دهد . دوره دوم  متوسطه را  در دبیرستان قطب دزفول  تحصیل کردم .علاوه بر مطالعه که برای من یک عادت  بود ،  یکی از علائق من در نوجوانی  بازی فوتبال بود .  در سال 1351 بعد از گرفتن دیپلم ریاضی ، دوره سربازی من آغاز شد  که  به عنوان سپاه دانش به منطقه قصرشیرین اعزام شدم .
سه ماه قبل از اتمام سربازی ، از طرف آموزش و پرورش دزفول ، دعوت نامه ای برای  استخدام دریافت کردم البته همزمان در چند جای دیگر هم برای استخدام تقاضا  و آمادگی خود را اعلام کرده بودم که سرانجام در اداره دارایی استخدام شدم .

پس از گذراندن  شش ماه دوره آموزشی در تهران ، در اداره دارایی  دزفول با عنوان کمک ممیز مالیاتی مشغول به کار شدم . بعد از تثبیت وضعیت شغلی خود ، در سال 1360 ازدواج کردم . 

 چند سال بعد ،  از  کمک ممیز مالیاتی ، به  سرممیزی و در سال 82 ممیز کل مالیاتی و در نهایت به عنوان رئیس اداره دارایی  دزفول منصوب شدم . البته 27  سال  با حفظ سمت  ، نماینده کمیسیون مالیاتی در شمال خوزستان بودم  و چند سال هم با حفظ سمت ، متصدی امور گمرکی شهرستان دزفول بودم . در  سال 1385 بازنشسته شدم . پژوهش هایی را که از سال 55 شروع کرده بودم ، در طول این سالها ادامه داشت . علاقه به ادبیات و عرفان مرا به تحصیل در رشته ادبیات سوق داد  و در سال 71  با تحصیل ، در رشته ادبیات فارسی دانشگاه شوشتر ، فصل جدیدی از زندگی من آغاز شد . تحصیل در این رشته و آشنایی با پیشینه ادبیات فارسی ، مرا در جمع آوری آثار بزرگان شهرهای دزفول و شوشتر مصمم تر  می کرد . به این واقعیت بیشتر ایمان آوردم که اگر به جمع آوری تاریخ  و فرهنگ این سرزمین همت نگماریم ، هویت فرهنگی ما  به فراموشی سپرده می شود و مردمی که پیشینه فرهنگی خود را نشناسند ، در شناخت توانمندی ها  و ارزش های خود ناتوان خواهند بود . در طول این سال ها همچنان به تحقیق و جستجو در منابع  و گفتگو با  افراد مطلع  ادامه می دادم .

در سال 87  که به عنوان پژوهشگر نمونه استان انتخاب شدم ، از طرف اداره دارایی دعوت  به کار شدم که این پیشنهاد را  نپذیرفتم .  شوقی که در  پیگیری کارهای پژوهشی در من شعله می کشید ،  بیش از  ریاست  اداره ، من را تحت تاثیر قرار می داد .

-ذوق و علاقه من از دوره نوجوانی به سمت ادبیات ، تاریخ و عرفان متمایل بود . به مطالعه کتاب هم علاقه فراوانی داشتم و در دامان پدری بزرگ شدم که اهل مصاحبت با اندیشمندان و  عالمان دینی بود .  همراهی با پدر در جلسات مذهبی ، ارتباط با دارالتبلیغ نشر اسلامی  قم  در نوجوانی و رابط آنها در اندیمشک   (  سال  45 )  و  همکاری با سالنامه معارف جعفری قم ( 49-1347 )  زمینه  هدایت  من را به سمت پژوهش و مطالعه در ادبیات و عرفان مهیا کردند اما یه طور جدی کارهای پژوهشی را  از سال 55  آغاز کردم .

در  این سال ضمن مطالعاتی که داشتم ، نام شیخ اسماعیل قصری  توجه من جلب کرد . در کتاب نفحات الانس جامی  ، محل دفن این عارف بزرگ در دزفول  ذکر شده بود . این عارف  قرن ششم  از سلسله کمیلیه بود که نجم الدین کبری در  محضر او کسب معرفت می کرد . آگاهی از این موضوع ، انگیزه  تحقیق پیرامون این شخصیت و یافتن مزار او را  در من تقویت کرد .

برقی از مـنزل لیلی بدرخشید  سحر            وَه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

شوقی که آن زمان برای یافتن مزار شیخ اسماعیل قصری ، در وجودم جوانه  زد ،  بعدها  منشا تحقیق در باره سایر بزرگان تاریخ و ادب این شهر و حتی  شوشتر گردید . جمع آوری اشعار پراکنده ملا محمدتقی سرمدی دزفولی ( بابا تقی ) و اشعار سید صدرالدین کاشف دزفولی بخشی از  کارهای پژوهشی من بود که از آن زمان آغاز گردید .


-مشوق اصلی من « حسین بدرالدین  حیدرخانی »  معروف به  « مشتاق علی » بود  که در زمان مطالعه روی شیخ اسماعیل قصری به نام او برخوردم . او مردی اهل عرفان و از پیروان مکتب شیخ اسماعیل قصری و آخرین پیر از سلسله کمیلیه و  ساکن تهران  بود مردی اهل معرفت و اندیشمند بود که  کتاب های زیادی تالیف کرده بود و علاوه بر تشویق من به کار پژوهش  ، کتابخانه شخصی خود را نیز در اختیار من می گذاشت  تا منابع تحقیق  برایم فراهم شود . گفتنی است مشتاق علی اکنون نیز در تهران ساکن است .

البته در پژوهش های دیگر  بیشتر منابع تحقیق  ، از کتابخانه شخصی خودم  حاصل می شد . بخشی از منابع آثار تذکره نویسان فارسی بود و گاه با پیگیری های مستمر ، منابعی از هند و پاکستان و مصر  نیز به دستم می رسید . در هر صورت  کار تحقیقی باید دقیق ،  علمی و متکی به منابع موثق باشد . بدیهی است دستیابی به منابع  و مراحل کار پژوهش دشواری هایی دارد ولی لذت کشف حقایق و شناخت  پیشینه تاریخی و فرهنگی یک سرزمین ، آن قدر ارزش دارد  که  سختی ها را به خاطر آن بپذیریم . علاقه به یافتن مزار این عارف بزرگ و تحقیق پیرامون شخصیت او  باعث پذیرفتن مسئولیت هایی
شد . اکنون بیست و شش  سال است مسئول بازسازی بقعه شیخ اسماعیل قصری در بازار قدیم دزفول هستم . علاوه بر آن عضو هیئت امنای بقعه پیراکبر  و بقعه صاحب شوشتر نیز هستم .


در بقعه شیخ اسماعیل قصری ، پس از کاوش های فراوان ،  بعد از  830 سال ، مزار شیخ را پنج متر زیر خاک پیدا کردیم و حدود آن مشخص شد . طرحی که در آینده قصد اجرای آن را داریم ،  خاک برداری از  تمام حیاط و اتصال آن به شبستان است و در نهایت  تاسیس کتابخانه ای تخصصی با موضوع ادبیات و عرفان در این محل می باشد .