بزرگنمایی:

 از نظر برخی از کارشناسان، خلا وجود علوم انسانی و اجتماعی در بسیاری از پژوهش های ملی ، سیاست گذاری ها و نیز حل مسائل جامعه، ضرورت بهره گیری و کاربردی سازی این دسته از علوم را به همراه آورده است
به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، بحث کاربردی سازی علوم انسانی و اجتماعی مدتی است که مورد توجه بسیاری از نهادها و مسوولان قرار گرفته است. این امر از آنجایی ناشی می شود که در بسیاری از پژوهش های ملی نقش علوم انسانی و اجتماعی نادیده گرفته شده است. به طوری که چندی پیش یحیی فوزی، عضو پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در خصوص ضرورت و اهمیت طرح جامع اعتلای علوم گفت: شروع این طرح در واقع پاسخی برای خلائی است که در حوزه علوم انسانی به منظور حل مشکلات و ارتباط این علم با مسائل و موضوعات مطرح در جامعه ایران وجود دارد.
وی افزود: این خلاء باعث شده رابطه علوم انسانی و مراکزی که این علم در آن تدریس، تحقیق و پژوهش می شود با مراکز سیاست گذاری و اجرایی کشور ضعیف باشد. بنابراین ضروری است ارتباط محققان علوم انسانی با مراکز اجرایی تقویت شود؛ این تقویت هم مستلزم تقویت و کاربردی سازی علوم انسانی و پژوهش های پژوهشگران این حوزه است.
اگرچه عدم توجه به علوم انسانی و اجتماعی و روش ها و دستاوردهای این علم در جامعه به یک نگاه آکادمیکی و پارادایمی برمی گردد و از مدت ها پیش در این خصوص تضارب آرا وجود داشت اما اخیرا یکی از معیارها برای رشد و توسعه کشورها بهره گیری از علوم انسانی و لزوم کاربردی سازی این  دسته از علوم است.  در گفت و گویی که با حامد دلپسند، جامعه شناس و استاد دانشگاه صورت گرفت، سعی گردید به ابعاد مختلف این بحث توجه شود.
مناقشاتی که مدت ها در خصوص کاربردی سازی علوم انسانی وجود داشت
دلپسند در خصوص کاربردی سازی علوم انسانی و مناقشه های موجود بین علوم انسانی و طبیعی گفت: یک مناقشه چند قرنی بین این دو علم وجود دارد. در واقع این مناقشه به رشد و پیشرفت فناوری و علوم طبیعی برمی گردد. به همان نسبت که رشد و گسترش شهرها، جمعیت و مسائل مربوط به  انسان به وجود آمد، به همان اندازه نیز موضوعات انسانی و اجتماعی جزو دغدغه های اصلی نظام مدرن شد.
وی  افزود: مناقشه اول در باب علوم طبیعی و علوم انسانی بر سر روش بود و اینکه روش ها به دو دسته تقسیم می شدند. عده ای معتقد بودند می توان در علوم انسانی از همان روش علوم طبیعی در تحلیل و تحقیق استفاده کرد و عده ای هم معتقد بودند که با توجه به ماهیت موضوع و با توجه به اینکه ما با انسان سر و کار داریم باید از روش های مختص علوم انسانی و اجتماعی استفاده کنیم. با این وجود اینکه چقدر علوم انسانی در این مدت موفق شد تا خودش را به عنوان علم در برابر علوم طبیعی نشان دهند وابسته به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جوامع بود.