بزرگنمایی:
هراس داوران جایزه جلال از اعلام اسامی برگزیده
تجار : داوران برای اینکه به آنها خرده گرفته نشود، کتاب را تا نزدیک قله پیش می‌برند و می‌گویند که این اثر تقدیری است؛ در این صورت هم اعصاب خودشان راحت است و هم بعداً یقه‌گیری برای این نظر وجود ندارد.
جایزه ادبی جلال آل احمد با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 1387 نخستین دوره خود را در سالروز تولد آل‌احمد آغاز کرد. این جایزه بزرگترین، گران‌ترین و مهمترین جایزه ادبی ایران به شمار می‌رود که با برگزاری آن، بخش ادبی جایزه کتاب سال نیز حذف شد.
همزمان با برگزاری نخستین دوره جایزه، امیدواری بسیاری بین نویسندگان نسبت به این جایزه ایجاد شد، انتظار این بود که برگزاری جایزه‌ای به این وسعت، اتفاق و تنفس تازه‌ای برای ادبیات باشد، بزرگان ادبیات داستانی بیشتر دیده و شناخته شوند، متر و معیار بین‌المللی برای معرفی ادبیات ایران و استاندارد تازه برای خرید کتاب توسط مردم ایجاد کند و کمک شود تا فضای نقد ادبی در جامعه فراگیرتر شود. امیدهایی که بعد از برگزاری 14 دوره از این جایزه چندان بین اهالی ادبیات پرفروغ نیست.
بارقه‌های امیدی که از نخستین دوره‌ها در دل بسیاری از نویسندگان زده شده بود، کم‌کم رنگ باخت. در نظر برخی از منتقدان و نویسندگان، جایزه ادبی جلال به رغم همه این‌ها، نتوانسته به مقصود خود برسد و همانند بسیاری دیگر از جوایز ادبی کشور، تنها هر سال برگزار می‌شود و به کار خود خاتمه می‌دهد؛ بی‌آنکه اتفاق خاصی برای آثار برگزیده و تقدیری رخ دهد. شاید همین پایان، جایزه جلال را همانند دیگر جشنواره‌ها کرده است. در همین رابطه با راضیه تجار به گفت‌وگویی پرداخته شد. تجار به عنوان نویسنده‌ای که سال‌ها در مقام داور و منتقد در فضای ادبی کشور حضور دارد، معتقد است "اگر این جایزه ادبیات کشور را چند میلیمتر هم به جلو برده باشد، کار خود را کرده است؛ آن هم در شرایطی که هزار و یک مسئله وجود دارد و به فرهنگ توجه چندانی نمی‌شود."
بخش دیگری از این گفت‌وگو به چرایی عدم اعلام اسامی برگزیدگان اختصاص داشت. تجار در این‌باره نیز به نکته جالبی اشاره کرد؛ به گفته او برخی از داوران از اعلام اسامی برگزیده در هراسند.
#ندا سعادتی نسب