فصل دوم از باب سوم قانون آئین
دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (در امور مدنی) از مواد 61 تا 63 به
موضوع "بهای خواسته" در دادرسی ها پرداخته است.
به گزارش صبح ملت در ادامه گزارش‌های آشنایی با قوانین، فصل دوم از باب سوم قانون «آیین دادرسی مدنی» را مرور می‌کنیم.
فصل دوم - بهای خواسته
ماده 61 - بهای خواسته از نظر هزینه دادرسی و امکان تجدیدنظرخواهی
همان مبلغی است که در دادخواست قید شده است، مگر این که قانون‌ترتیب دیگری
معین کرده باشد.
ماده 62 - بهای خواسته به ترتیب زیر تعیین می شود:
1 - اگر خواسته پول رایج ایران باشد، بهای آن عبارت است از مبلغ مورد
مطالبه، و اگر پول خارجی باشد، ارزیابی آن به نرخ رسمی بانک مرکزی‌جمهوری
اسلامی ایران در تاریخ تقدیم دادخواست بهای خواسته محسوب می شود.
2 - در دعوای چندخواهان که هریک قسمتی از کل را مطالبه می‌نماید بهای خواسته مساوی است با حاصل جمع تمام قسمتهایی که مطالبه‌می‌شود.
3 - در دعاوی راجع به منافع و حقوقی که باید در مواعد معین استیفا و
یا پرداخت شود، بهای خواسته عبارت است ازحاصل جمع تمام اقساط ومنافعی که
خواهان خود را ذی‌حق در مطالبه آن می‌داند.درصورتی که حق‌نامبرده محدود به
زمان معین نبوده و یا مادام‌العمر باشد بهای خواسته مساوی است با حاصل جمع
منافع ده سال یا آنچه را که ظرف ده سال باید استیفا کند.
4 - در دعاوی راجع به اموال، بهای خواسته مبلغی است که خواهان
دردادخواست معین کرده و خوانده تا اولین جلسه دادرسی به‌آن ایراد و
یااعتراض نکرده مگر اینکه قانون ترتیب دیگری معین کرده باشد.
ماده 63 - چنانچه نسبت به بهای خواسته بین اصحاب دعوا اختلاف حاصل
شود و اختلاف مؤثر در مراحل بعدی رسیدگی باشد، دادگاه قبل ازشروع رسیدگی
باجلب نظر کارشناس، بهای خواسته را تعیین خواهد کرد.
ا