چاپ

شعر عاشورا

رسید پای دلم بر بساط طوفانی
به مسلخ پریان، های‌‌و‌‌هوی قربانی

غروب خیس نگاهم به سوی وسعت دشت
عمیق و یک‌‌سره می‌‌رفت در پریشانی

کنار علقمه‌‌اش روبه‌‌روی دینداری
صف عدم بود و بانگ نامسلمانی

رفیق حادثه شد گردباد آن‌‌سوتر
و دشت پر شد از آن کوچه‌‌های حیرانی

و طنز تلخ طمع پیش گندم ری، برد-
به اوجِ خیره‌‌سری، قصه‌‌های نادانی

گلوی نور نشان شد برای تیر سیاه
نشست لرزه بر آن پنجه‌‌های شیطانی

کشیده شد به صلیب آن دَم میسحایی
که شیعه شد به مرامش، جوان نصرانی

عروج مرد خدا شد بهانه‌‌ی میدان
شروع پر تپش لحظه‌‌های پایانی

شکوه واقعه را دید حضرت بانو
جمیل خواند به حق، جلوه‌‌های پنهانی

شعر عاشورا
معصومه تصدیقی
کتاب غم‌های باشُکوه