چاپ

به گزارش روزنامه ژاپنی آساهی شیمبون، این پژوهشگران از کشورهای ژاپن، کره جنوبی، آمریکا و چند کشور اروپایی تاکید کردند که به منظور به تاخیر انداختن شروع چنین شرایط خشکسالی و همچنین کوتاه کردن طول دوره‌های خشکسالی، انجام اقداماتی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای فوری مورد نیاز است.

براساس این گزارش، بخش زیادی از این کار تحقیقی روی داده‌های جهانی مربوط به تغییرات در جریان رودخانه‌ها از سال 1861 تا 2005 میلادی متمرکز بوده است. در همین زمینه الگوهای پیش‌بینی برای شبیه‌سازی روندهای آینده مربوط به تعداد روزهای خشکسالی در هر کدام از 59 منطقه تعیین شده در جهان، ایجاد شد.

این دانشمندان تاکید کردند: چنانچه انتشار گازهای آلاینده موسوم به گازهای گلخانه‌ای همانند شرایط امروز ادامه یابد، شرایط بی‌سابقه خشکسالی برای حداقل پنج سال ادامه خواهند داشت، در هفت منطقه از جهان از جمله در اطراف مدیترانه ، آمریکای جنوبی و خاورمیانه به یک هنجار و امر معمول تبدیل می شود. شرایط مشابه خشکسالی همچنین تا پایان سده جاری 18 منطقه از جهان را تحت تاثیر خود قرار می دهد، خشکسالی‌ همچنین در کشور ژاپن متداول‌تر می شود.

یوسوکی ساتو از اعضای این گروه تحقیقاتی و استادیار دانشگاه علوم و فناوری کره جنوبی در این زمینه گفت: برای جلوگیری از تبدیل به هنجار شدن خشکسالی‌ها در جهان باید اقدماتی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای انجام شود.

وی افزود: همچنین اقداماتی برای انطباق و سازگاری جهت کاهش تاثیر تغییرات آب و هوایی باید در چند دهه آینده انجام شود.

نتایج این تحقیق در نشریه علمی «نیچر کامیونیکیشن» (Nature Communications) در کشور انگلیس منتشر شده است.

به گزارش ایرنا ، هر چند برخی پدیده‌های طبیعی مانند آتشفشان‌ها نیز موجب افزودن دی‌اکسید کربن به اتمسفر زمین می‌شوند اما تحلیل دقیق این گاز آلاینده در جو زمین دانشمندان را به این نتیجه رساند که فعالیت‌های انسانی عامل اصلی انباشت گاز آلاینده در جو است.

گازهای آلاینده ناشی از مصرف سوخت‌های فسیلی با انباشت در جو زمین با اثر گلخانه‌ای موجب به دام افتادن اشعه خورشید و بالا رفتن دما می‌شوند. در نتیجه تغییرات آب و هوایی شاهد بالا آمدن سطح آب دریا در مناطق ساحلی، توفان‌های شدیدتر، افزایش میانگین دما و توسعه بیابان‌زایی و کاهش مساحت سطح زمین قابل پشتیبانی از زندگی انسان هستیم.

تغییرات آب و هوایی نه تنها موضوعی انسانی، اقتصادی و مربوط به سلامت و بهداشت است بلکه همچنین یک موضوع امنیت ملی نیز به شمار می‌رود. هیچ سازکار (مکانیسم) یا نهاد جهانی برای اجبار کشورها به کاهش انتشار گازهای آلاینده وجود نداردیکی از مسائل مهم سیاست‌گذاری در جهان نحوه مقابله و کاهش مقیاس تغییرات اقلیمی است. در این زمینه رویکردهایی برای توسعه فناوری‌هایی به منظور افزایش بهره‌وری مصرف سوخت و استفاده از منابع تجدیدپذیر انرژی در پیش گرفته شده است. اما به علت افزایش جمعیت و رشد اقتصادی در جهان، کاهش میزان مصرف انرژی بسیار دشوار خواهد بود.

این درحالی است که هیچ سازکار (مکانیسم) یا نهاد جهانی برای اجبار کشورها به کاهش انتشار گازهای آلاینده وجود ندارد و تعهدات کشورها در این زمینه امری اختیاری و داوطلبانه است. کشورهای جهان در سال 2015 در نشستی در پاریس یک هدف جمعی برای محدود کردن میانگین افزایش دمای جهان به 2 درجه سلسیوس (سانتی‌گراد) بالاتر از سطح مربوط به پیش از صنعتی شدن تعیین کردند اما کشورها در این زمینه صرفا قصد و نیت خود را اعلام کرده‌اند و تعهدی قطعی در کار نیست . در کشور آمریکا بسیاری از ابتکارات سیاست‌گذاری با هدف کمک به تحقق هدف این کشور برای کاهش 50 درصدی انتشار گازهای آلاینده مطابق توافق پاریس تا سال 2030 در کنگره این کشور در آستانه انتخابات سال جاری معطل مانده است.

کشورهایی مانند کره جنوبی که خود از مصرف‌کنندگان اصلی سوخت های فسیلی و منتشرکنندگان گازهای آلاینده در جهان هستند، در حال حاضر این سوخت‌ها مهم ترین بخش سبد انرژی این کشور را تشکیل و حدود 85 درصد آن را به خود اختصاص می دهند که شامل 38 درصد نفت، ‌29 درصد زغال سنگ و 15 درصد گاز است.

متنوع‌سازی منابع واردات نفت یکی از ستون‌های اصلی سیاست امنیت انرژی این کشور است. کره جنوبی هم ‌اکنون علاوه بر خاورمیانه از آمریکا، انگلیس، قزاقستان و مکزیک هم نفت وارد می‌کند.