چاپ

منِ انسان، بلای محیط زیست

✍️یادداشتی از علی دباغ

می خواستم بمناسبت روز جهانی محیط زیست متنی بنویسم.
برای همین یک سر به اینترنت زدم تا ببینم کدام جانداران یا بلایای طبیعی بیشترین آسیب را به طبیعت و محیط زیست ما میزنند و بعد بنشینم فکر کنم که راهکارهای مقابله با انها و حفظ و حراست از مادر همه حیات که همان کره زمین است چیست؟
گفتم شاید چیزی مثل هجوم ملخها گونه‌های گیاهی را به خطر انداخته باشد یا ازدیاد یک گونه‌ی گوشت‌خوار، نسل حیوانی را منقرض کرده باشد یا مثلا سیل و آتش سوزی باعث از بین رفتن جانداری شده باشد.
اما...
نتیجه به شدت عجیب بود!
در هر مسیری که میرفتم به خودم می‌رسیدم
منِ انسان!!
جنگلها را مرتع، مرتعها را زمین کشاورزی و زمینهای کشاورزی را مسکونی کردم و صدها و شاید هزاران گونه گیاهی را منقرض کردم، آن هم
با شکار بی رویه، افزایش جمعیت و تصرف و نابودی زیستگاهها و استفاده از گوشت و پوست و استخوان حیوانات مختلف فاجعه زیستی برایشان رقم زدم.
تازه به اینجا هم اکتفا نکردم، روش خودخواهانه زندگی من در استفاده از مواد شیمیایی، پلاستیک و سوختهای فسیلی ، زمین را گرم، لایه اوزون را سوراخ، یخهای قطبی را آب و طبیعت را نابود کرد.
خنده دار است ولی یکی باید جلوی خودم را بگیرد که دنیا را نابود نکنم، کمک کردن پیشکش!
دارم فکر میکنم این طبیعت است که باید جلوی ما را بگیرد تا نابودش نکنیم وگرنه ما حاکمان بی چون و چرای زمین به زودی وارث امپراطوری سوخته و نابود شده ای می شویم که با دست خودمان ساختیم و سرانجام به نابودی خودمان ختم می شود.