چاپ

یادداشت/

عبدالکریم پاک سیرت

"عبیدزاکانی تولد" : نیمه دوم قرن ششم هجری
معاصرین : دوران کودکی ونوجوانی وی معاصر باسعدی و پس ازآن حافظ و سلمان ساوجی
مرگ: بین سالهای 769 تا772 قمری دزفول ( براساس اقوال)
"تبارشناسی" : ازخاندان زاکانیان وازتیره اعراب بنی خفاجه که به قزوین مهاجرت کردند ._حمدالله مستوفی مولف تاریخ گزیده ( سال تالیف 730 ه ق) که خود معاصر وهمشهری اوست وی را ازارباب صدور و صاحب اشعارخوب و رسائل بینظیرنام میبرد.
مدفن : چندسالیست که توسط بعضی ازعلاقه مندان توجهی به بازسازی آرامگاه وی که گویا براساس گفته بعضی ازبزرگان معاصر مدفن وی در دزفول واقع است صورت می پذیرد؛ که بسیارمستحسن و قابل تقدیراست.

"اما وهزار اما"_ با کمال تاسف گویا سخن ازساخت بنا، بقه ،بارگاه و گنبد است!! آنهم نمادهایی که درفرهنگ اعتقادی شیعه امامیه ، پیوسته مختص قبور امامزاده گان موثق و اصیل بوده و هست .
لذا توجه اکید ودغدغه بلیغ اینست که ساخت نماد وایجادبنایی درحد یک شاعر. بزله گو و منتقد برخی خرافات دینی _و ادیبی تیززبان که اشعار گوناگون وی ازقبیل جد و هزل _ نظم ونثر بزبان عربی وفارسیست؛ اما بقول استادمحمدجعفر محجوب ؛《 تقسیم آثاراو به جد و هزل یعنی همان روشی که ناشران آثاروی درپیش رو داشته اند ازهمه مفیدترو عملی ترمینماید》 نباید بگونه ای اغراق آمیز باشد که درباور مردم مومن و اهل فضل ؛ فقط مختص امامزاده گان و ائمه اطهارعلیهم صلوات الله است .

زنهار ، زنهار مردمی که خود در اوضاع آشفته ای که تبلیغات مسموم و شبه پراکنی هایی که اعتقاد و ایمانشان را نشانه رفته ، قراردارند ؛وهر‌ روزدباچالشهای اعتقادی جدید و فریبنده روبرو هستند_ما نبایدندانسته آب به آسیاب وهابیت و سلفی گری ریخته و از روی ثواب ونیت خیر در زمینِ اجانب بازی کنیم و خدای ناکرده بیهوده سعی نماییم فرضیه معاندانی را که شیعیان را درجهان اسلام ، فرقه ای غالی و امام زاده تراش معرفی می کنند را به ثبوت برسانیم .

همه میدانند که درفرهنگ معماری دوران اسلامی گنبد ، بارگاه ، گلدسته و سایرنمادهای مقدس ؛ مبتنی برالقای توحید و اعتلای نام ومقام ولایت الهی ائمه "علیهم السلام" ساخته شده است و هیچکس اجازه ندارد براساس سلیقه و خواست شخصی اقدام به ایجاد گنبد و بارگاه های باورناپذیری نماید که عملا، معارض و تضعیف کننده بارگاهها و آستان های اصیل و مقدسی باشد که قرنهاست مردمان مومن و معتقد بدانها دل بسته و خاطر خویش را آرام ساخته اند.

درپایان چه خوش بود عزیزان ما بجای کرامت تراشی و مرید پروری برای شاعری بزرگ و نویسنده ای توانا و البته هزل گویی بی باک و بی پروا که انسان مقیدِ به اخلاق ، شرم ازخواندن بعضی اشعار و روایات وی می کند ،
ابتدا اقول و اسنادمعتبر دال بر وجود قطعی مدفن عبید زاکانی درمکان کنونی را باذکر راویان ثقه و معمرینی که خودشاهد واقعیت وجود مزار وی بوده اند را با بیانی علمی و مستند ارائه فرمایند تا درجه اعتباراین مکان قابل اطمینان تر واقناع کننده تر باشد،
زیرا دراینصورت چه بسا درآینده ای نزدیک بتوان برپایه اعتبار وجود آرامگاه حقیقی نامبرده اقدام به برگزاری سیمینارها و نشست های پژوهشی پیرامون آرا ء واندیشه ها و آثار این شخصیت جالب درسطح ملی نمود.
باسپاس از همه دست اندرکاران و حافظان آثارو ارزشهای ملی فرهنگی و هنری دزفول

27 /6/ 1400/تهران
پایان پیام