چاپ

*معرفی مختصر شیخ الشهدای شهرستان بهبهان شهید ترور حجه الاسلام والمسلمین عبدالکریم بخردیان*
✳✳✳✳

شهید حجه الاسلام شیخ عبدالکریم بخردیان در تاریخ نوزدهم مردادماه 1317 در خانه ای محقر و کوچک در شهرستان بهبهان دیده به جهان گشود0 پس از گذشت چند سال و در اوایل سنین کودکی، به شغل گیوه دوزی مشغول گردید. او به واسطه ضعف بینائی بعد از چندی از این شغل دست کشید و برای مدتی به کار عملگی پرداخت0 بعد از این دوران در اثر علاقه شدید و وافری که به تعالیم دین اسلام داشت, به مکتبخانه رفت و مشغول تحصیل علم و کسب معارف اسلامی نزد روحانیون شهر شد. در سال 1338 در حالی که تنها دارائی ایشان بیست تومان بود؛ برای فراگرفتن علوم مذهبی به شهر شیراز عزیمت نمودند. ایشان در شیراز باقیمانده دروس را نزد علما و مجتهدین معروف و مبارزی چون شیخ محمود شریعت صاحب کتاب ذخیره المعاد و سید عبدالحسین آیت اللهی فرا گرفتند.
ایشان مردی باهوش و سرشار از استعداد ذاتی، با تقوا، پر حوصله و حلیم و متدین به تمام معنا بودند؛ و بسیار مواظب عبادات و طاعت خود می نمودند.در سال 1342 در بعضی از مساجد بهبهان به منبر می رفتند که ایشان را (در رابطه با حضرت امام خمینی ) دستگیر و به زندان برده که پس از چندی آزاد نمودند0 در سال 1343 با کارت عضویت از موسسه علمیه منتدالنشر دا نشکده ای در نجف، به این شهر رفته و حدود نه ماه آنجا ماندند. وی سپس به بهبهان آمده و پس از تهیه گذرنامه همراه با خانواده مجددا به نجف عزیمت نمودند. در آنجا به کلاس درس خارج حضرت امام خمینی و آیت الله خوئی می رفتند. لیکن پس از مدتی به چشم درد شدیدی مبتلا شده و به ایران باز گشتند. شهید بخردیان کمال اخلاص را به امام حسین (ع) داشتند؛ و به صوتی زیبا در رسای سرورش آقا امام حسین (ع) بالای منبر مرثیه می خواندند.وی در سال 1347 جهت مبارزه با رژیم پهلوی به اتفاق روحانیون شهر جلسات سخنرانی را دائر نمودند.شهید بخردیان که آرزویش پیاده شدن احکام اسلام در جامعه بود و فساد و خیانتهای رژیم را سدی در مقابل این امر می دانست ؛ روز تولد امام زمان (عج) به دعوت برادران دینی به دو گنبدان رفته؛ و طی سخنرانی یک ماهه خود در مسجد صاحب الزمان این شهر، بسیاری از مفاسد رژیم را افشا کرده و کلاسهای مختلف قرائت قرآن و معارف اسلامی را در این مدت برپا داشتند.
در سال 1352 مکتب محمدیه در بهبهان را تاسیس، و خود نیز سرپرستی آن را پذیرا شدند0 از اینجا بود که نطفه مهمترین مرکز تبلیغاتی اسلامی با کلاسهای مختلف قرائت قرآن و ایدوئولوژی ، سرود داستان و غیره در بهبهان بسته شد. شهید خود کلاس اخلاق را اداره و خواهران را نیز درس عربی می داد. دراین مکتب بود که برادران مذهبی و انقلابی را در خود جای داد و مرکزی شد برای تبلیغات ضد رژیم پهلوی و نقطه شروع فعالیتها و تظاهراتهای مردمی.
شهید بخردیان جهت کمک به مستمندان و ضعفا به فکر تاسیس صندوق قرض الحسنه افتادند؛ و در این راه سخت می کوشید. ساواک شدیدا ترس داشت که از کمکهای صندوق به برادران جهت تهیه سلاح و خانواده زندانیان و دیگران بکند؛ بدین سبب سعی می کرد به هر طریقی مانع از ثبت صندوق شود؛ و موانع زیادی را بر سر راه این کار به وجود آورد؛ و بعد از انقلاب نیز با تمام گرفتاری و مشغله ای که ایشان داشتند؛ صندوق قرض الحسنه را فراموش نکرده و ساختمان آن را به اتمام رسانید. وی که شور و اشتیاق به مبارزه با مفاسد در درونش موج میزد؛ بعلت سخنرانی و افشاگری علیه رژیم درشهر رامهرمز دستگیر شدند؛ واو را به ساواک اهواز برده که پس از مدتی او را آزاد و دوباره به فعالیت پرداختند.
از سال 1356 ؛ شهید بخردیان با هدف هماهنگی مبارزه مردم بهبهان با مبارزات سراسری امت انقلابی، مجلس ترحیم چهلم شهدای قم را در مسجد سلطان محراب بهبهان تدارک دیدند.وی شب قبل از چهلم در مسجد صبحت کرده و ضمن اعلام مجلس ترحیم، اعلامیه مراجع نظام در مورد چهلم شهدای قم را قرائت کردند. روز بعد با برپائی مجلس، جلوی نیروها قرار گرفته وراهپیمائی شروع گردید؛ که در انتهای راهپیمائی به منبر رفته و طی افشای جنایات رژیم پهلوی نمودند. پس ازپیروزی انقلاب اسلامی ،مسئول کمیته انقلاب، و عضو شورای بنیاد مسکن انقلاب اسلامی شدند؛ و با کمیسیون عمران اراضی فعالیت چشمگیری داشتند.
این روحانی تلاشگر هر شب بعداز نماز با برادران به منزل شهدا رفته، و به امور آنها رسیدگی و آنها را دلداری داده و نواقص و کمبودهای آنان را مرتفع می کرد. تا اینکه پس از مدتی مسئول بنیاد شهید انقلاب اسلامی بهبهان شد؛ و تا روز شهادتش دراین مسئولیت باقی بود.
یکی از خصلتهای بارز شهید این بود که اگر مسئولیتی به عهده ایشان می گذاشتند؛ از امور طلبگی خود که همان درس قرائت قرآن و تفسیر و …. بودند، باز نمی ماند .
وی فردی کوشا و با همه سختیهایی که دیده و رنجهایی که کشیده بود، همواره سرحال و بشاش بود؛ در برخورد با برادران گشاده رو، و نشانی از غم و اندوه درچهره و گفتارش هویدا نبود.
ایشان چون شمعی روشن بخش، درجمع جوانان و نوجوانان فعال بود؛ و پناه گاهی بود برای همه آنها که بفکر خدمت به اسلام و انقلاب بودند. سرانجام پس از یک زندگی سراسر تلاش و به دور از خستگی در ساعت 13/30 دقیقه بعد از ظهر روز دوازدهم مردادماه سال 1360 ،هنگامی که از محراب عبادت بعد از نماز ظهر و عصر از مسجد به خانه مراجعت می کردند؛ در کوچه منتهی به منزلش به دست مزدوری خود فروخته، مظلومانه شهید و روح سبکبالش به سرای جاویدان شتافت.

🌿⚘🌿⚘🌿⚘⚘
*روحش شاد ویادش گرامی بادبه برکت صلوات برمحمد وآل محمد*