چاپ

ضرورت تبلیغات شهری با حذف عناصر غیر ضروری

دکتر سید نظام الدین امامی فر
ایده ی طراحی روی درختان
قطع شده بواسطه *اعتراضات دوستداران* محیط زیست سالهاست در کشورهای جهان و در برخی از شهرهای ایران از جمله تهران و اهواز و... در حال اجراست که از سوی محققین حوزه های هنری و اجتماعی بعنوان پدیده ای وندالیستی در حال مطالعه است .
این رفتار و نمود هنری توسط هنرمندان معاصر بعنوان شیوه ای هنری بنام *هنرگرافیتی* نامگذاری شده است ( هنراعتراضی و تخریب اموال عمومی) که کارکرد آن بصورت واکنشهای اجتماعی از سوی مردم و برخی از هنرمندان در مقابل برخی از رفتارها و عملکردها اشتباه در حوزه شهری خود را بنمایش می گذارد .

شاید بنوعی برخی از دیوارنویسی ها و نقاشی های دیواری سازمان نایافته را از آن جمله دانست .

این سبک از بیان هنری، ابتدا در محلات هارلم امریکا ( محلات سیاهپوستان) مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت که می توان از هنرمند معرف این شیوه بنام *بنکسی* نام برد.

مسئله حاضر ترویج نوعی تفکر مداخله جویانه است که دستگاه‌های خدماتی دولتی که خود حافظ اموال عمومی و محیط زیست هستند ، نمی توانند مروج این نوع از بیان اعتراضی باشند چرا که قطع درختان و ناهمگونی ساخت وسازهای شهری ، توسط همین دستگاهها انجام گرفته است که می توان از نمونه های آن کاشت و قطع درختان درجاده و آسفالت شهری ، نقاشی نصف و نیمه روی پایه های پل جدید و نصب احجام نامتناسب ،نام برد.

شاید این نوع از رفتارهای هیجانی و به اصطلاح *خلاقانه* در نگاه اول خوشایند بنظر رسد ، اما برای شهری مانند دزفول که از اغتشاش بصری در فضای شهری (پیاده روها و گذرهای عمومی ،تابلوها و دیوارها و ...) رنج می کشد ، این ترفند *آرایشی* بر تراکم احجام و در نتیجه به تنشهای اجتماعی بیافزاید .

دست اندرکاران خدوم می توانند با اتکا بر دانش مدیریت فضاهای شهری، *پیرایش* که همانا حذف عناصر بصری غیرضروری هست را سرلوحه سیاستهای کاری شهری قرار دهند که :
*پیرایش مقدم بر آرایش هست*