چاپ

گاهی باید برای رفع خستگی روی صندلی لم داد، یک لیوان چای برای خود ریخت و شعری را زیر لب زمزمه کرد؛ شعر، کوتاه ترین راه برای آرامش ذهن است.

برای دمی آرامش خوب است این دو شعر کوتاه نیمایی، سروده‌ی علیرضا رشنو را با هم بخوانیم:

منم تفسیر بی خوابی

تویی شرح پریشانی

عجب دارم که می‌گویی

غم ما را نمی‌دانی

به هر شعری که می‌خوانم

به هر ذکری که می‌دانم

به هر شمعی که در شبهای تنهایی

ز درد ناشکیبایی

به کبرت جنون خویش افروزم

به هر صورت که چشم خویش می‌دوزم

همه نام تو را………..

…….آری

تو درد ما نمی‌دانی

پراکنده تر از آنم که گواه خود باشم

قسمتی یا اندکی از خویش

حیرتی صامتم در افکار و افعال

بهتی راکدم از گذشته تا حال

آشفته تر از آنم که تراکم خویش را در من بودن تجربه کنم

سراسیمه تر آز آنم که خود باشم

یا حتی تصویری از خویش

اسیر فضیلتهای نا آزموده ام

بند شوکتهای دروغین

هر لحظه بیش تر از پیش

علیرضا رشنو